Udane lądowanie łazika Mars 2020 na Czerwonej Planecie!
Osiemnastego lutego 2021 roku łazik Mars 2020 Perserverance osiadł we wnętrzu krateru Jezero.Misja łazika Mars 2020 Perserverance rozpoczęła się 30 lipca 2020 o godzinie 13:50 CEST. Start nastąpił z wyrzutni LC-41 na Florydzie za pomocą rakiety Atlas 5.
Przez kolejne miesiące pojazd pojazd poruszał się w przestrzeni międzyplanetarnej. Wreszcie, 18 lutego 2021 roku łazik wszedł w atmosferę Marsa. Lądowanie nastąpiło o godzinie 21:44 CET (czas na Marsie), zaś pierwszy sygnał potwierdzający to udane lądowanie dotarł do Ziemi o 21:55 CET. Tuż po lądowaniu łazik nadał potwierdzenie udanego lądowania.
Tuż przed 22:00 CET na Ziemię dotarł pierwszy obraz z łazika po lądowaniu.
Miejsce lądowania – krater Jezero
Dziewiętnastego listopada 2018 roku NASA oficjalnie poinformowała o wyborze krateru Jezero na miejsce przeprowadzenia misji Mars 2020. Już w 2015 roku był to “najpopularniejszy” kandydat na obszar badań misji Mars 2020. Krater Jezero w przeszłości prawdopodobnie w dwóch oddzielnych okresach był jeziorem ciekłej wody.
W regionie Jezero wykryto już minerały ilaste, które sugerują obecność środowiska wodnego. Niektóre prace naukowe sugerują, że grubość osadów w kraterze może osiągnąć nawet jeden kilometr. Naukowcy uważają także, że osady w kraterze Jezero mogą być w stanie zachować ślady dawnego życia bakteryjnego – o ile oczywiście takie powstało na Czerwonej Planecie.
Polecamy podsumowanie aktualnego stanu wiedzy na temat krateru Jezero. Misja Mars 2020 z pewnością zmieni naszą wiedzę na temat tego regionu Czerwonej Planety.
Łazik Mars 2020 Perseverance
Łazik w celu zrealizowania swojej misji został wyposażony w cały zestaw instrumentów badawczych:
- MASTCAM-Z – zawierający kamery pozwalające na pracę w trybie panoramicznym, stereoskopowym, a także z możliwością wykonywania zbliżeń
- MEDA (Mars Environmental Dynamics Analyzer) – zestaw sensorów pozwalających na pomiar temperatury, ciśnienia, wilgotności, prędkości i kierunku wiatru, a także wielkości drobin pyłowych
- MOXIE (Mars Oxygen ISRU Experiment) – niezwykle interesujący ładunek, którego zadaniem będzie przetestowanie w praktyce możliwości wytwarzania tlenu z marsjańskiej atmosfery, który mógłby posłużyć jako utleniacz dla rakiet (na przykład misji sample return) lub w innych celach
- PIXL (Planetary Instrument for X-ray Lithochemistry) – fluorescencyjny spektrometr rentgenowski, którego zadaniem będzie analiza składu chemicznego skał; PIXL posiada również kamerę, która pozwoli na zobrazowanie wybranych skał w powiększeniu, ujawniając ich strukturę
- SHERLOC (Scanning Habitable Environments with Raman & Luminescence for Organics & Chemicals) – spektrometr wykorzystujący laser pracujący w ultrafiolecie pozwalający na identyfikację składu mineralogicznego oraz cząsteczek organicznych; będzie to pierwszy w historii spektrometr Ramana jaki znalazł się na powierzchni Marsa; zestaw posiada również kamerę nazywaną WATSON
- RIMFAX (Radar Imager for Mars’ Subsurface Experiment) – radar przeznaczony do badań struktur znajdujących się pod powierzchnią Marsa do głębokości powyżej 10 metrów
- SUPERCAM – zainstalowany na maszcie zestaw instrumentów pozwalających na zdalne badanie składu chemicznego i mineralogicznego marsjańskich skał.
Częścią misji Mars 2020 jest mały helikopter, który otrzymał nazwę Ingenuity.
Projekt tego helikoptera jest rozwijany od 2013 roku. Stworzono lekki pojazd o masie 1,8 kg, którego śmigła poruszają się z prędkością prawie 3 tysięcy obrotów na minutę. Jest to około 8-10 razy większa prędkość obrotu śmigieł, niż w ziemskich zastosowaniach.
Z uwagi na dużą odległość pomiędzy Ziemią a Marsem helikopter będzie funkcjonować w trybie autonomicznym. Maksymalny przewidywany zasięg pojedynczego lotu helikoptera wynosi około kilkuset metrów. NASA zaznacza, że jeśli demonstrator technologii nie zadziała, misja łazika Mars 2020 nie dozna żadnego uszczerbku.
Polecamy wątek na Polskim Forum Astronautycznym dotyczący misji Mars 2020.
(NASA, PFA)
8 komentarzy
GOŚĆ H – Chyba nie doczytałeś, cytuję:
“Przyszłe misje otwierają też, przy okazji przekazywania ładunku, możliwości napraw lub modernizacji łazików (instalacja nowych instrumentów naukowych?), albo chociaż dostarczenia nowych pojemników na próbki. ”
Mowa jest o ewentualnych przyszłych misjach.
Gdyby Perseverance mógł zabierać próbki ze sobą, to nie tylko znalazłyby się w jednym miejscu, ale sam Perseverance mógłby podjechać do Powrotnika i przekazać ładunek. Obeszło się bez łazika ESA. Teraz można mieć tylko nadzieję, że ESA łazik na wszelki wypadek będzie miał coś do kopania.
Może chodzi o cel dla kolejnych misji, odnajdywanie i podejmowanie próbek czy różnych przedmiotów.
W tym rozdaniu, Perseverance raczej nie też jest nastawiony na kooperację z kolejnymi łazikami, raczej nie ma jeszcze wypracowanej koncepcji przekazywania próbek.
Jest jeszcze jeden aspekt, Perseverance może gdzieś utknąć, zakopać się – czy co mniej prawdopodobne przewrócić czy wpaść do jakiejś dziury. I wtedy po próbkach, bo np. się do niego nie podjedzie. A tak, jeśli on już przejechał to kolejny pojazd też raczej da radę (oczywiście na tej trasie)
Jaką kooperację z kolejnymi łazikami? Przekazanie próbek nie z łazika do łazika, tylko z łazika bezpośrednio do rakiety.
NAME—Według koncepcji NASA ,ma te próbki pozostawiać na trasie swojego przejazdu i za kilka lat Łazik ESA ma je pozbierać ramieniem z chwytakiem i podjechać potem pod Powrotnik i załadować je do Kapsuły powrotnej która wejdzie w atmosferę ,wyhamuje i na spadochronach wyląduje na Ziemi.
W międzyczasie kapsuła będzie musiała wystartować z Marsa i spotkać się na orbicie ze statkiem powrotnym.
Z tego co wiem łazik będzie zbierać próbki i zostawiać je w pojemnikach na swojej trasie. Ewentualna misja zabrania próbek na Ziemię będzie wymagała łazika, który pozbiera próbki i przetransportuje je do pojazdu wznoszącego.
Ale po co wysyłać na Marsa kolejny łazik, nawet niewielki, skoro jeden już jest na miejscu? Czemu Perseverance nie wozi próbek ze sobą? Mógłby poczekać, podjechać i przekazać je misji powrotnej bezpośredni. Przyszłe misje otwierają też, przy okazji przekazywania ładunku, możliwości napraw lub modernizacji łazików (instalacja nowych instrumentów naukowych?), albo chociaż dostarczenia nowych pojemników na próbki. Przyszłe łaziki będą mogły funkcjonowań na Marsie może nawet przez dekady.
Jestem ciekawy czemu na coś podobnego się nie zdecydowano? Chyba nie ze względu na masę próbek, bo dla Perseverance nawet kilka kilo pewnie nie stanowiłoby problemu.
NAME–Naprawa ,wymiana pojemników pełnych na puste, instalacja nowych instrumentów ,to wszystko jest niemożliwe w Perseverance bo ten Łazik ,jak i jego poprzednik nie jest technicznie do tego zbudowany . Obaj nie mają konstrukcji Modułowej ,więc nie można wymontować jednego instrumentu naukowego i zastąpić go nowym dostarczonym w jego pobliże, a to jest wielka strata dla NASA ,bo musi budować cały nowy Łazik i wysyłać go na Marsa ,tak się właśnie stało obecnie . Z tymi pojemnikami Hermetycznymi na próbki w Perseverance ,też myślę że powinny zostać w nim jak będą pełne i nie powinien ich pozostawiać na Regolicie marsjańskim ,bo mogą zostać zasypane po burzach piaskowych i za kilka lat ESA Łazik który ma je zabrać z Marsa na Ziemię może ich nie znaleźć. Po kilku latach z znalezieniem całego Łazika nie będzie trudne ,żeby z niego poprać Lazikiem ESA te wszystkie próbki ,ramieniem je włożyć do Powrotnika i wystartować nim na Ziemię. To do automatycznych i autonomicznych Robotów powinno być łatwe.
GOŚĆ H – Chyba nie doczytałeś, cytuję:
“Przyszłe misje otwierają też, przy okazji przekazywania ładunku, możliwości napraw lub modernizacji łazików (instalacja nowych instrumentów naukowych?), albo chociaż dostarczenia nowych pojemników na próbki. ”
Mowa jest o ewentualnych przyszłych misjach.
Gdyby Perseverance mógł zabierać próbki ze sobą, to nie tylko znalazłyby się w jednym miejscu, ale sam Perseverance mógłby podjechać do Powrotnika i przekazać ładunek. Obeszło się bez łazika ESA. Teraz można mieć tylko nadzieję, że ESA łazik na wszelki wypadek będzie miał coś do kopania.