Równolegle do wprowadzania satelitów Iridum-NEXT do służby trwa deorbitacja większości satelitów pierwszej generacji Iridium.
Pierwsza konstelacja Iridium składała się z 66 działających satelitów telekomunikacyjnych oraz 6 zapasowych i 23 niedziałających. Łącznie satelitów zbudowano 98, z czego na orbicie umieszczono łącznie 95. Każdy z satelitów sieci Iridium jest w stanie obsłużyć 1100 jednoczesnych połączeń telefonicznych. Satelity umieszczono na orbicie pomiędzy majem 1997 a majem 1998 roku. Operacyjne satelity krążą na orbicie o wysokości około 780 km i nachyleniu 86,4 stopnia. Zapasowe satelity Iridium krążą na niższej orbicie na wysokości około 665 km.Satelity tej konstelacji są (jeszcze) popularnym obiektem amatorskich obserwacji nocnego nieba, gdyż z uwagi na swoją konstrukcję są w stanie wytwarzać flary, charakteryzujące się kilkusekundowym wyraźnym wzrostem jasności. Maksymalna jasność flar od satelitów Iridium sięga minus 8 magnitudo. Ponieważ orbity satelitów Iridium są znane, przewidywanie flar jest możliwe z dużą dokładnością.
Artystyczna wizja satelity Iridium NEXT / Źródło: Iridium
Niestety, ostatnie pewne flary Iridium nastąpią w 2019 roku. Ma to związek z wymianą na nową generację satelitów Iridium-NEXT. Ta generacja satelitów Iridium ma inną konstrukcję. Ostatnie pięć satelitów Iridium-NEXT zostało umieszczonych na orbicie 22 maja 2018.
Wraz z wdrażaniem Iridium-NEXT do służby rozpoczął się proces deorbitacji satelitów pierwszej generacji Iridium. W ostatnich dniach doszło do deorbitacji Iridium 21 i Iridium 37, Wcześniej, w lutym 2018, doszło do deorbitacji Iridium 3. W maju zeszłego roku zdeorbitowano dwa inne satelity – Iridium 72 i Iridium 25.
Większość deorbitacji satelitów Iridium następuje nad Pacyfikiem, aczkolwiek kilka nastąpiło nad Azją. Te satelity są raczej zbyt małe i zbyt “delikatne”, by jakikolwiek ich większy fragment mógł przetrwać przejście przez atmosferę i poważnie zagrozić powierzchni Ziemi. Warto tu jednak dodać, że deorbitacja satelitów Iridium jest bardzo ważna – ogranicza ryzyko powstania “śmieci kosmicznych”.
Niektóre z satelitów pozostaną dłużej na orbicie, gdyż utracono nad nimi kontrolę (np. Iridium 16 czy Iridium 36). Te satelity wejdą w atmosferę Ziemi około 2040 roku lub później. Obserwacje flar od tych satelitów będą możliwe, ale z mniejszą precyzją.
Warto do 2019 roku przynajmniej raz “zapolować” na flarę od satelitów Iridium. Są one w pewnym sensie symbolem pierwszych komercyjnych prób i możliwości telekomunikacyjnych.
(Ir)
