Pięćdziesiąt lat temu człowiek po raz pierwszy wylądował na Księżycu.
Dwudziestego lipca 1969 roku o godzinie 18:44 CET lądownik księżycowy oddzielił się od pojazdu Apollo. Na pokładzie lądownika pracowali Neil Armstrong oraz Buzz Aldrin. W kapsule Apollo pozostał Michael Collins. Lądownik księżycowy otrzymał imię “Eagle”.Lądowanie na powierzchni Srebrnego Globu nastąpiło o godzinie 21:17 CET. Proces lądowania nie był prosty – lądownik poruszał się nieco szybciej niż w planowanej trajektorii. Pojawiły się także m.in. informacja o trudnościach w przetwarzaniu danych w czasie rzeczywistym przez komputer pokładowy oraz ostrzeżenie o kończącym się paliwie. Pomimo tych trudności lądowanie zakończyło się powodzeniem. Tuż po lądowaniu Armstrong przekazał do kontroli lotu: “Houston, Tranquility Base here. The Eagle has landed.”
Choć w pierwotnym planie misji po lądowaniu astronauci mieli spać przez pięć godzin, NASA zezwoliła na rozpoczęcie przygotowań do spaceru kosmicznego. Armstrong i Aldrin zgodnie stwierdzili, że nie będą w stanie zasnąć po lądowaniu. Jak się szybko okazało – była to dobra decyzja, gdyż przygotowania do spaceru trwały prawie dwa razy dłużej niż to planowano.
Kilka godzin później, o godzinie 03:56 CET, Neil Armstrong zszedł na powierzchnię Srebrnego Globu. Jego pierwsze słowa to “That’s one small step for [a]man, one giant leap for mankind”.
Aldrin wraz z Armstrongiem spędzili nieco ponad 2 godzin i 30 minut na powierzchni Księżyca. W tym czasie zebrali ponad 21,5 kg próbek skał i regolitu, rozmieścili instrumenty naukowe, wykonali rozmowę “telefoniczną” z prezydentem USA oraz zatknęli flagę Stanów Zjednoczonych. Ponadto, na jednej z nóg lądownika została umieszczona plakietka opisująca to lądowanie.
Powrót z powierzchni Księżyca na orbitę nastąpił 21 lipca o godzinie 18:54 CET. Cumowanie z kapsułą Apollo nastąpiło dwie i pół godziny później.
Pierwsze załogowe lądowanie oraz pierwsze spacery na Srebrnym Globie było (i nadal jest) dużym osiągnięciem. Bezpośredni wynik naukowy w postaci dużej ilości próbek materii księżycowej – szybko znalazł się w ziemskich laboratoriach, co pozwoliło na poszerzenie naszej wiedzy o powstaniu Księżyca i jego interakcji z Ziemią.
(PFA, NASA)
