Na 29 grudnia zaplanowano rozłożenie żagla deorbitacyjnego polskiego satelity PW-Sat 2.
Czwarty polski, a zarazem drugi polski studencki satelita PW-Sat 2 został wyniesiony na orbitę 3 grudnia 2018 roku za pomocą rakiety Falcon 9. Start przebiegł prawidłowo i satelita rozpoczął nadawanie sygnału, który został odebrany przez wiele stacji naziemnych na całym świecie oraz w Polsce.PW-Sat 2 to projekt studenckiego satelity realizowany przez Studenckie Koło Astronautyczne Politechniki Warszawskiej ze wsparciem Centrum Badań Kosmicznych PAN. Podobnie jak PW-Sat 1, pierwszy polski satelita, PW-Sat 2 będzie testował sposoby szybkiej deorbitacji.
PW-Sat 2 to nanosatelita o standardzie CubeSat 2U (czyli dwóch jednostek o rozmiarach 10 x 10 x 11,35 cm). Celem misji jest rozłożenie żagla deorbitacyjnego, który zwiększając znacznie powierzchnie satelity, przyśpieszy jego hamowanie atmosferyczne i docelowo wejście w atmosferę.
Animacja deorbitacji satelity (wykonana w 2017 roku – stąd “błędna” data startu, która ostatecznie opóźniła się do grudnia 2018) / Credits –Studenckie Koło Astronautyczne PW
Operacja otwarcia żagla deorbitacyjnego została zaplanowana na 29 grudnia. Jest to ostatni eksperyment misji satelity PW-Sat 2. Potwierdzenie, czy rozłożenie żagla się powiodło powinno zostać odebrane przez stację naziemną 29 grudnia o godzinie 09:12 CET lub o 10:47 CET. Wkrótce potem można się spodziewać oficjalnego komunikatu ze strony zespołu projektu PW-Sat 2.
Testy żagla PW-Sata 2 trwały kilkanaście miesięcy. W ramach kampanii testowej wykonano m.in. zrzuty żagla w wieży służącej do testów w warunkach mikrograwitacji. Te zrzuty przebiegły prawidłowo, co otworzyło drogę do końcowej integracji satelity a następnie – przygotowanie do lotu na orbitę.
(PW-Sat 2)
7 komentarzy
są już zdjęcia otwartego żagla, czy ktoś wie jaka jest pozycja kamerki obserwującej żagiel ?
ciekawe jaki jest stan całego żagla – chodzi mi o postrzępioną krawędź po lewej stronie.
Cały czas wszyscy piszą i mówią, że żagiel słoneczny działa na zasadzie ciśnienia światła a czy czasem większość ciągu nie da przypadkiem ciśnienie wiatru słonecznego ?
Opis żagla słonecznego budowanego przez Planetary Society wskazuje raczej tylko na światło: http://www.planetary.org/explore/projects/lightsail-solar-sailing/
“Celem misji jest rozłożenie żagla słonecznego”
Żagiel słoneczny, jak rozumiem, generuje ciąg dzięki ciśnieniu promieniowania słonecznego. W tym satelicie zasada jest zupełnie inna. Na stronie projektu https://pw-sat.pl/eksperyment/system-deorbitacji/ znalazłem taki opis:
“Jego zadaniem będzie zwiększenie powierzchni satelity, a co za tym idzie oporu aerodynamicznego”.
Nazwanie więc tego żagla słonecznym jest więc, moim zdaniem, błędne.
Poprawione! Dzięki serdeczne! 🙂
Nomen omen żaglem słonecznym, takim do napędzania satelitów, kilka lat temu zajmowała się współpracująca z ESA monachijska nie istniejąca już firma Kayser Threde wchłonięta przez OHB z Bremy. Ciekawa była sama idea napędu ale też i sposób wynoszenia satelitów na orbitę. Wcale nie tradycyjnymi metodami 😉
Czy ten projekt jest kontynuowany?
Zobaczymy, jak się spisze żagiel skonstruowany przez Planetary Society, który w nadchodzącym roku ma być wyniesiony przez Falcon Heavy 🙂