Trwają analizy możliwości rozwoju i wykorzystania nowej rakiety nośnej NASA. Najnowsze szacunki przyśpieszają pierwszy lot załogowy tej rakiety oraz kapsuły MPCV Orion nawet o trzy lata – do 2018 roku. Warunkiem jest zachowanie ciągłości nakładów na NASA.
Czternastego września 2011 roku NASA oficjalnie zaprezentowała architekturę nowej rakiety nośnej. Architektura otrzymała nazwę SLS (Space Launch System). Wcześniej pojawił się wstępny plan lotów tej rakiety, który sporządzono przewidując kilka “chudych lat” dla amerykańskiej agencji kosmicznej. Ten wstępny plan zakładał pierwszy, bezzałogowy lot najmniejszej (nośność – 70 ton na niską orbitę wokółziemską) rakiety SLS w 2017 roku. Cztery lata później nastąpiłby pierwszy załogowy lot tej rakiety, która wyniosłaby kapsułę MPCV Orion na orbitę księżycową. Docelowa wersja rakiety SLS, o nośności 130 ton na LEO i wykorzystująca komponenty “komercyjne”, gotowa by była dopiero w 2032 roku.
Powyższy plan był oparty o bardzo ostrożne szacunki dostępnych funduszy w przyszłości. W tej chwili rząd USA ogranicza nakłady na różne amerykańskie agencje, w tym NASA, i ta sytuacja potrwa jeszcze kilka lat. Jednocześnie trwały prace nad zmodyfikowanym planem spodziewanych wydatków i dopasowaniem do dostępnych funduszy. Pierwsze wyniki tych prac właśnie opublikowano – lot załogowy może być przyśpieszony o dwa lub trzy lata. Warunkiem jest zachowanie ciągłości nakładów na NASA, czyli np. brak krótkoterminowych cięć i transferów funduszy na inne programy.
{module [346]}
Nowe szacunki wyraźnie przyśpieszają pierwszą misję załogową kapsuły MCPV Orion poza niską orbitę wokółziemską (LEO) – w tej chwili przewiduje się rok 2019 lub nawet 2018. Ta misja wyniosłaby astronautów na orbitę wokółksiężycową w drugim locie rakiety SLS.
Jednocześnie prawdopodobne wydaje się opóźnienie bezzałogowego testu orbitalnego kapsuły Orion na koniec 2013 roku lub nawet początek 2014 roku. Po tym nastąpiłby test systemu ratunkowego (nazwa testu – AA2), który polegałby na uwolnieniu kapsuły MCPV Orion w trakcie lotu pod maksymalnym ciśnieniem dynamicznym. Zdany test AA2 oznaczałby zamknięcie lub przynajmniej wyraźne zredukowanie stref wznoszenia rakiety, które mogły by być pozbawione możliwości ratunku dla załogi. Data testu AA2 nie została jeszcze podana.
W tej chwili wydaje się, że w pięćdziesiątą rocznicę pierwszego lotu poza LEO (misja Apollo 8) ludzkość będzie dysponować systemem zdolnym do podobnych lotów – oraz wypraw w dalsze zakątki Układu Słonecznego. Tym systemem będzie rakieta SLS i kapsuła MPCV Orion.
(NSF)
{module [346]}
