Duże koszty związane z umieszczaniem ładunków na orbitę powodują, iż inwestorzy szukają nowych metod dla wynoszenia w przestrzeń kosmiczną małych satelitów. Zazwyczaj małe satelity (do 150 kilogramów masy) są wystrzeliwane „przy okazji” (tzw. piggyback), wraz z głównym ładunkiem rakiety nośnej. Taka metoda utrudnia jednak wybór orbity dla twórców małego satelity.
Szanse na dołączenie do rynku umieszczania bardzo lekkich ładunków widzi nowo powstałe konsorcjum NanoLauncher. Firma zamierza wynosić satelity o masie do 20 kilogramów na 250 kilometrową orbitę kołową.
Systemem wynoszącym będzie jednak istniejąca technologia. NanoLauncher wykorzysta samoloty Lockheed F-104 Starfighter oraz McDonnell Douglas F-15D Eagle wraz z doczepioną do nich małą rakietą.
Od 2014 roku planowane jest rozpoczęcie lotów na trajektorie suborbitalne, firmowane pod nazwą NanoLauncher Blue. Rok później rozpoczęłoby się wystrzeliwanie satelitów na orbitę – ta oferta nosi nazwę NanoLauncher Black. Cena za wyniesienie ładunku w obu przypadkach nie została jeszcze ustalona.
Firma zamierza również korzystać z gotowych rozwiązań, pozwalających na oddzielenie ładunku od rakiety nośnej. Użyty do tego zostanie P-POD, zaprojektowany i zbudowany przez Politechnikę Kalifornijską (Cal Poly) oraz Uniwersytet Stanforda. Standardowo służy on do wypuszczenia do trzech satelitów studenckich typu CubeSat.
Sam pomysł wynoszenia ładunku poprzez kombinację samolot-rakieta nie jest nowy. Takie rozwiązanie wykorzystuje obecnie firma Orbital Sciences Corporation. Wykorzystywana w tym systemie rakieta Pegasus, podczepiona do samolotu Lockheed L-1011 jest w stanie wynieść ładunek o masie do 440 kilogramów. Loty rakiet Pegasus odbywają się od 1990 roku, a sam system poddano licznym modyfikacjom w trakcie eksploatacji. Satelita naukowy IBEX, który dokonał odkrycia nieznanej wcześniej struktury na granicy Układu Słonecznego, został wyniesiony na orbitę właśnie za pomocą tego systemu.
(NanoLauncher)
