Zakłócenia w odczytach z instrumentów sondy Cassini przy obserwacji jezior i mórz na powierzchni Tytana, mogą wskazywać na występowanie na nich pól lodowych.
W zbiornikach na Tytanie, wypełniającym je płynem są ciekłe związki organiczne: metan i etan. Metanowy lód powinien tonąć, ale przy szczególnych okolicznościach może unosić się na powierzchni. Najważniejszą sprawą jest uwięzienie między cząsteczkami metanu lub etanu molekuł „powietrza“ Tytana. Atmosfera tego księżyca składa się przede wszystkim z azotu. Jego pięcioprocentowa zawartość w całym lodowym bloku, zmniejsza jego całkowitą gęstość na tyle, by pozostał na powierzchni.
Warunkiem jest także temperatura, zbliżona lub nieco niższa od punktu zamarzania metanu, czyli 90,4 stopni Kelwina (około -182 st. Celsjusza). Wtedy prędkość zamarzania pozwala na uwięzienie wystarczającej ilości atmosferycznego azotu. Jeszcze niższa temperatura przyspiesza wzrost lodowych bloków i stosunek gazów atmosferycznych do cieczy spada, kry opadają na dno zbiorników.
Jaki kolor ma lód Tytana? Naukowcy podejrzewają, że jest bezbarwny, (tak jak na Ziemi). Ewentualnie może być zabarwiony na czerwono-brązowy kolor, tak jak atmosfera tego księżyca. Ilustracja w galerii tego artykułu stanowi artystyczną koncepcję morza na Tytanie skutego lodowym polem.
Założenia na temat lodu na powierzchni jezior i mórz Tytana będzie można przetestować za pomocą radaru sondy Cassini. (Na Ziemi obserwacje radarowe pozwalają na przykład na określenie występowania zatorów lodów na rzekach). Lód na jeziorach Tytana rozjaśni ich powierzchnię, a w trakcie wiosennego ocieplenia, kiedy stopnieje, zbiorniki staną się dla radarów ciemniejsze. Zadaniem Cassiniego będzie zaobserwowanie tych zmian w czasie.
Naukowcy z NASA podkreślają, że wiedza o lodzie na zbiornikach Tytana może być ważna w przypadku kolejnych misji eksploracyjnych w przyszłości. Jednakże, abstrahując od futurystycznych planów, występowanie tego typu lodowych kier wskazuje na to, jak złożony jest cykl węglowodorowy na tym księżycu. Czyżby był aż tak skomplikowany jak cykl hydrologiczny na Ziemi?
Źródło: NASA/JPL
