Międzynarodowy zespół astronomów pod przewodnictwem Joachima Bestenlehnera z Obserwatorium Armagh (Irlandia Północna) doniósł o wynikach ostatnich badań nad jasną gwiazdą w Wielkim Obłoku Magellana.
Gwiazda nosząca nazwę VFTS 682 została odkryta dzięki użyciu Very Large Telescope (VLT) w Chile. Ma masę 150 mas Słońca i leży we względnie pustej części Mgławicy Tarantula, która z kolei leży wewnątrz Wielkiego Obłoku Magellana, galaktyki satelitarnej naszej Drogi Mlecznej. Jest to jedna z najmasywniejszych znanych gwiazd i bardzo zdziwił uczonych fakt, że nie znajduje się ona wewnątrz gęstej gromady gwiazd, jak to zwykle ma miejsce w przypadku podobnych obiektów.
VTFS 682 odkryto kilka lat temu, jednak wtedy uczonym nie wydawała się ona dostatecznie interesująca, aby zwracać na nią szczególną uwagę. Podczas dalszych badań tego samego zespołu naukowców okazało się, iż jest ona znacznie jaśniejsza – i tym samym prawdopodobnie znacznie bardziej masywna – niż początkowo sądzono, ponieważ większość jej promieniowania pochłaniają chmury pyłu pomiędzy gwiazdą na Ziemią.
Według obowiązujących teorii tak masywne gwiazdy mogą egzystować wyłącznie wewnątrz gęstych gromad gwiazd. Jednakże z drugiej strony Mgławica Tarantuli oraz jego otoczenie znany jest z tego, że stanowi obecnie miejsce intensywnej produkcji nowych gwiazd, a VFTS 682 leży blisko gromady R136, która z kolei zawiera gwiazdy bardzo podobne do VFTS 682. Te fakty dają zadowalające wyjaśnienie pochodzenia jasnej gwiazdy, ale rodzą jednocześnie nowe pytanie: co spowodowało na tyle silny pływ grawitacyjny, że została ona wyrzucona ze swojego kosmicznego domu. Obserwowano wprawdzie już podobne zjawiska wyrzucania gwiazd, lecz jeszcze nigdy na taką skalę.
Źródło: Astronomy & Astrophysics
