Pod koniec stycznia udostępniono 23-stronicowy raport grupy HEFT (Human Exploration Framework Team), który wypisuje szereg rekomendacji dotyczących następnych kroków koniecznych w realizacji nowego amerykańskiego programu załogowego.
Już rok upłynął do ogłoszenia nowej strategii NASA Flexible Path. Pisaliśmy o tym tutaj. Grupa HEFT wymienia szereg technologii, które należy rozwinąć w ramach sukcesywnego rozwoju programu kosmicznego w nowej dekadzie. Połowa raportu poświęcona jest tematyce zarządzania projektami. Po raz kolejny podkreślane jest, jak bardzo ważna jest praca w ramach dostępnego budżetu. Zaproponowane pomysły to:
Nowy skafander kosmiczny
Loty do nowych miejsc, takich jak księżyce Marsa czy asteroidy będą wymagać nowych skafandrów kosmicznych. Obecne skafandry nie są przystosowane do poruszania się na jakiejkolwiek powierzchni. Równocześnie należy rozwiązać problem pyłów i zabrudzeń, które łatwo mogą uszkodzić elementy mechaniczne. Nowa wersja skafandra miałaby zostać przetestowana na pokładzie ISS w 2015 roku.
Suitport
Jest to ciśnieniowa komora przejściowa, umożliwiająca wejście przez plecy do skafandrów kosmicznych. Jednocześnie w ten sposób skafandry są utrzymane poza środowiskiem życiowym załogi, znacznie zmniejszając ilość przynoszonych zanieczyszczeń oraz przyśpieszając cały proces przygotowawczy do spacerów kosmicznych. Takie rozwiązanie eliminuje też potrzebę oddychania czystym tlenem przed spacerami. Plan zakłada przetestowanie różnych rozwiązań konstrukcyjnych podczas najbliższych dwóch lat. Pełna naziemna symulacja w komorze ciśnieniowej mogłaby się odbyć około 2013 roku, zaś trzy lata później system zostałby przetestowany na pokładzie ISS.
Plecak rakietowy / pod
Raport wskazał też potrzebę posiadania nowszych wersji plecaków rakietowych lub nawet małych, jednoosobowych pojazdów typu “pod”, służących do manewrowania w pobliżu satelitów lub asteroid. W latach 80-tych NASA używała skafandrów MMU (Mobile Maneuvering Unit), zaś współczesne skafandry posiadają system ratunkowy SAFER. Jest to dodatkowe zabezpieczenie dla astronautów w przypadku oddryfowania podczas spaceru kosmicznego.
Urządzenia do ćwiczeń
Funkcjonujące na pokładzie ISS urządzenia zapobiegające szkodliwym efektom nieważkości są zbyt wielkie i ciężkie dla misji poza niską orbitę okołoziemską. Istnieje potrzeba zaprojektowania rozwiązań lekkich, małych i wielofunkcyjnych.
Kamery inspekcyjne
Nanosatelity o masie w przedziale 4-6 kg mogą być wypuszczane z ISS przez śluzę powietrzną w japońskim module Kibo. Takie latające kamery polepszyłyby możliwości obserwacji stanu stacji oraz przekazałyby nowy unikatowy punkt widzenia podczas różnych operacji kosmicznych.
Sprowadzanie małych ładunków z ISS
Mała kapsuła umożliwiłaby szybkie dostarczenie na Ziemie ładunków, takich jak próbek wymagających pilnej analizy lub wyników badań medycznych załogi. Kapsuła byłaby również wypuszczana przez śluzę w module Kibo.
System hamowania atmosferycznego
Od lat 90-tych używane są metody obniżania docelowej orbity przez sondy marsjańskie, proces ten trwa jednak miesiącami. Potrzebny jest system osłony termicznej, który pozwoliłby załogowemu pojazdowi kosmicznemu od razu wejść na orbitę planety, wykorzystując opór atmosferyczny. Pozwoliłoby to na duże oszczędności paliwa.
MMSEV
Jest to pojazd typu “pod”, umożliwiający prace astronautów poza stacją kosmiczną. Astronauta w małej kapsule wyposażonej w robotyczne ramiona mógłby dokonać szeregu prac technicznych, inspekcyjnych oraz zwiadowczych.
Habitaty
Rozważa się użycie przerobionych na moduły mieszkalne górnych stopni rakietowych HLV lub rozwiązań stosowanych przez Bigelow Aerospace (habitaty nadmuchiwane). Montaż modułów na orbicie powinien być bardzo ograniczony, celem obniżenia kosztów.
Systemy podtrzymywania życia
Konieczne jest również zaprojektowanie nowych rozwiązań dotyczących cyrkulacji powietrza, zarządzania nieczystościami i odzyskiwaniem wody.
Sam dokument nie podaje dokładnych szczegółów proponowanych technologii. Są to tylko ogólne wyznaczniki kierunku podążania dla amerykańskiej agencji kosmicznej. Dokument został opracowany w centrum im. Johnsona.