HST pozwolił na wykrycie 14 gwiazd bardzo szybko poruszających się przez gęsty gaz międzygwiazdowy. Wytwarzają one przy tym falę uderzeniową i ogon świecącego gazu. Fala uderzeniowa powstaje, gdy wiatry gwiazdowe zderzają się z okolicznym gazem. Wiek według poczynionych oszacowań jest rzędu zaledwie milionów lat.
Oszacowanie jest oparte na ich silnych wiatrach. Wiatry takie produkują tylko gwiazdy młode, oraz bardzo masywne. Te ostatnie jednak są otoczone chmurami zjonizowanego gazu. Masa ich jest szacowana na kilka mas Słońca. Gwiazdy też są młode, ponieważ otaczające je otoczki gazowe mają zupełnie innych kształt niż w przypadku gwiazd starych. Te ostatnie nie są ponadto spotykane w gęstych skupiskach gazu. Fale uderzeniowe mają szerokość 17 – 170 razy większą od Układu Słonecznego.
Przyspieszenie gwiazd mogło zajść na 2 drogach związanych z układami podwójnymi – gwiazda została wyrzucona z układu podwójnego gdy jeden z jego składników wybuchł jako supernowa, albo z układem tym zderzył się inny układ podwójny lub pojedyncza gwiazda. Inna teoria zakłada wrzucenie z gromady gwiazd. Szybko poruszające się gwiazdy zostały już wykryte podczas misji satelity IRAS. Były one jednak kilka razy masywniejsze od tych zaobserwowanych przez HST.
Gwiazdy te zostały znalezione za pomocą ACS podczas przeglądu 35 jasnych obiektów z katalogu IRAS w poszukiwaniu mgławic protoplanetranych.
Żródło:
http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2009/03/full/
