OSIRIS-REx: szczegółowy obraz Osprey

1

NASA zaprezentowała szczegółową mozaikę lądowiska Osprey.

Sonda Origins, Spectral Interpretation, Resource Identification, Security, Regolith Explorer (OSIRIS-REx) dotarła do planetoidy 101955 Bennu 3 grudnia 2018 roku. Przez kolejne miesiące sonda fotografowała tę planetoidę, dokonując różnych odkryć, w tym wody. Podstawowym celem misji OSIRIS-REx jest zebranie minimum 60 gramów materii z powierzchni planetoidy i sprowadzenie tej próbki na Ziemię.

Spojrzenie na planetoidę Bennu z odległości około 80 km / Credits - NASA's Goddard Space Flight Center/University of Arizona
Spojrzenie na planetoidę Bennu z odległości około 80 km / Credits – NASA’s Goddard Space Flight Center/University of Arizona

W sierpniu 2019 NASA poinformowała o wyborze czterech kandydatów na lądowisko OSIRIS-REx. Spośród tych czterech kandydatów NASA miała wybrać dwa lądowiska – jedno z nich będzie “podstawowe”, zaś drugie za “rezerwowe”. O wyborze NASA poinformowała o wyborze tych dwóch miejsc 12 grudnia 2019 na konferencji AGU Fall Meeting. Wybrano miejsce o nazwie “Nightingale” jako podstawowe stanowisko do pobrania próbek. Jest to mały krater na powierzchni Bennu. Na zapasowe lądowisko wybrano “Osprey”. Te dwa miejsca to małe regiony, w których nie ma dużych głazów – jest zatem możliwe bezpieczne pobranie próbek.

W marcu 2020 NASA przedstawiła mozaikę całej planetoidy Bennu. Zdjęcia wykonano z odległości od ok. 3 do ok. 5 km. Z uwagi na niewielką odległość pomiędzy sondą a Bennu, udało się uzyskać wysoką rozdzielczość zdjęć ok 5 cm na piksel.

Na początku czerwca 2020 NASA opublikowała szczegółową mozaikę lądowiska Osprey. Pełna mozaika (20237×12066 pikseli) ma rozdzielczość rzędu 5 mm na piksel. Tak duża rozdzielczość pozwala m.in. na analizę poszczególnych głazów wokół tego lądowiska. Co ciekawe, można zobaczyć pewne różnice w strukturze głazów: niektóre z nich mają zauważalne pęknięcia. Większe głazy wydają się być ciemniejsze i bez pęknięć. W środkowej części lądowiska Osprey największe “głazy” mają długość nie większą niż kilkanaście centymetrów. W dalszej odległości od lądowiska można zobaczyć dużą ilość głazów różnej wielkości.

Przykład powierzchni Bennu z dala od lądowiska Osprey - widoczne głazy różnej wielkości, z których część jest pęknięta / Credits - NASA/Goddard/University of Arizona
Przykład powierzchni Bennu z dala od lądowiska Osprey – widoczne głazy różnej wielkości, z których część jest pęknięta / Credits – NASA/Goddard/University of Arizona

Mozaika jest dostępna na stronie misji. Uwaga! Mozaika w pełnej rozdzielczości to ponad 200 MB!

Misja OSIRIS-REx jest komentowana w wątku na Polskim Forum Astronautycznym.

OSIRIS-REx - zbliżenie na TAGSAM i kapsułę SRC - wizualizacja / Credit: NASA
OSIRIS-REx – zbliżenie na TAGSAM i kapsułę SRC – wizualizacja / Credit: NASA

(At, PFA)

Jeden komentarz

  1. Tam zawsze jest gruz. Dziwne to i niezrozumiałe.
    Jeśli mamy coś co lata koło słońca to lotne (w tym woda) powinno wyparować. Zatem powinno zostać tylko jeden kawałek litej skały co najwyżej z dziurami po wodzie. Zatem pumeks, albo te metalowe igły lub płyty.
    Tu wyglada to jak by woda nanosiła kamienie w strumieniu. Ale nie ma czegoś co zasila takie obiekty. Chyba, że…. zasila. Ale to znaczyło by że to działa jak odkurzacz i zewnetrze niewiele ma wspólnego z obiektem. Jak mączka regolitu na księżycu ziemi.