W nocy, 16 października o godzinie 22:40 CEST z kosmodromu Bajkonur w Kazachstanie wystartowała rakieta nośna Proton, wynosząc na geostacjonarną orbitę transferową satelitę telekomunikacyjnego Turksat 4B.
Satelita ten zostanie umieszczony na orbicie geosynchronicznej w położeniu 50E, zapewniając tym samym dostęp do mediów telekomunikacyjnych (w tym serwisów DirectTV) na terenie rozciągającym się od zachodniej części Chin do Wielkiej Brytanii. Do wprowadzenia na wstępną orbitę GTO wykorzystano rosyjski stopień Briz-M, który uruchamiano pięciokrotnie, po raz ostatni niemal 9 godzin po starcie, po czym nastąpiło prawidłowe odłączenie satelity. Szacuje się, że urządzenie będzie pracować na swojej orbicie przez okres nie krótszy niż 15 lat, choć istnieje możliwość, że satelita Turksat-4B pozostanie w użyciu nawet przez trzy dekady.Turksat 4B został oparty o japońską platformę DS2000, oferowaną przez Mitsubishi Electric (MELCO), pozwalającą na budowę ciężkich satelitów telekomunikacyjnych o masie około 5000 kilogramów. Standardowo platforma przystosowana jest do obsługi 72 transponderów, choć istnieje możliwość modyfikacji tego parametru. Zainstalowany na pokładzie system zarządzania energią elektryczną pozwala czerpać do 15kW energii z zainstalowanych ogniw fotowoltaicznych. Satelita został zbudowany w ramach kontraktu zawartego w 2011 roku na dostawę dwóch urządzeń tego typu dla operatora tureckiego.
Do wyniesienia satelity posłużono się należąca do ILS rakietą Proton-M, opartą o projekt rakiety UR-500, wywodzącej się jeszcze z okresu zimnej wojny i wyścigu na Księżyc, kiedy pierwotnie jej projekt miał posłużyć jako ciężki pocisk międzykontynentalny oraz jednocześnie jako platforma do wynoszenia na orbitę ładunków militarnych. Ostatecznie UR-500 posłużyła jako rakieta nośna w wielu misjach – także międzyplanetarnych. Po upadku Związku Radzieckiego program kontynuowano, a rakietę udostępniono także jako opcję komercyjną dla klientów cywilnych.
Proton jest konstrukcją trzystopniową, wykorzystującą hipergoliczną mieszankę tetratlenku diazotowego oraz niesymetrycznej dimetylohydrazny. Rakieta zdolna jest wynieść ładunek o masie do około 6 ton na orbitę geotransferową i blisko 21 ton na niską orbitę okołoziemską. Dodatkowo w misji wyniesienia satelity Turksat wykorzystano czwarty stopień – Briz-M, zdolny do wielokrotnego uruchomienia na orbicie i wprowadzający ładunek na finalną orbitę GTO.
Był to czwarty lot rakiety typu Proton w tym roku i jednocześnie drugi start ładunku wyprodukowanego przez MELCO na tej rakiecie. Jest to także drugi start ILS dla operatora tureckiego TURKSAT.
(ILS)
