Po udanym locie Amelii 1 i przeanalizowaniu danych z lotu rakiety członkowie Sekcji Rakietowej Studenckiego Koła Astronautycznego (SR SKA) doszli do wniosku, iż należy stworzyć nową rakietę z ulepszoną elektroniką, zdolną do osiągnięcia wyższego pułapu oraz większej prędkości. Do rozwiązania tych problemów postanowiono stworzyć następczynię rakiety Amelia 1 pod nazwą Amelia 2.
A2 to rakieta dwustopniowa. Stanowi wielkie wyzwanie dla SR SKA, gdyż z tym projektem wiąże się wiele problemów technicznych dotyczących rozdzielenia stopni i wytrzymałości całej konstrukcji. Pierwszy stopień rakiety zostanie zaadoptowany z rakiety A1. Można to uczynić dzięki temu, iż silnik rakiety A1 był przeznaczony do wielokrotnego użytku. Drugi stopień Amelii 2 jest tworzony całkowicie od nowa. Znajdować się w nim będą: nowa elektronika, spadochron, miejsce na payload (ładunek użyteczny) oraz silnik na paliwo stałe. Cała konstrukcja jest wykonana z kompozytów. Zaletami tego rozwiązania są m.in.:
- Duży stosunek wytrzymałości do ciężaru(wytrzymałość właściwa)
- Wysoka wytrzymałość zmęczeniowa
- Możliwość zmniejszenia oporów aerodynamicznych dzięki gładkiej powierzchni kompozytów
- Duża zdolność do tłumienia drgań
- Łatwość dokładnego formowania elementów na etapie produkcji
Jednak wszystkie rozwiązania mają swoje wady. Konstrukcja kompozytowa sprawia, że każda wyprodukowana seria musi przejść szereg badań, aby uniknąć jakichkolwiek defektów. W rozwiązaniu tych problemów pomagają nam profesorowie Politechniki Warszawskiej, jak i eksperci pracujący przy konstrukcji szybowca Klasy Światowej – PW5, którzy dzielą się z nami swoim doświadczeniem i pomysłami.
Najważniejsze zadania rakiety A2:
- Przetestowania technicznego rozwiązania oddzielenia stopni rakiety
- Lot wysokościowy do pułapu około 2 km
- Sprawdzenie technicznych możliwości urządzeń pokładowych w zakresie zapisu danych lotu i obrazu
- Przetestowanie nowych rozwiązań z zakresu odzyskiwania stopni rakiet
Najistotniejszy w całym projekcie jest system rozdzielania stopni. Do rozwiązania tego problemu zdecydowano się na odrzucenie I stopnia rakiety za pomocą gazów wylotowych silnika stopnia II. Kluczowym elementem tego systemu jest moduł rozdzielający. W tym wypadku głównym wymogiem jest stabilne połączenie I a II stopniem przy jednoczesnej minimalizacji oporów tarcia podczas separacji stopni.
Kolejnym ważnym podsystemem jest elektronika. Składa się na nią system zapisu danych, zdalnego odpalania ładunków, oddzielenia stopni, oraz wyrzucenia spadochronów. Wszystkie elementy zostały połączone i zaprogramowane.
Następnym problemem, który rozwiązaliśmy, jest spadochron. Został on wykonany po wnikliwej analizie matematycznej oraz zbadaniu trendów tworzenia spadochronów. Najprawdopodobniej w lutym odbędą się testy spadochronu, podczas których będziemy mogli sprawdzić wyniki naszych obliczeń numerycznych.
W rozwiązaniu tych, jak i wielu innych problemów, pomagają nam pracownicy Zakładu Silników Lotniczych Instytutu Techniki Cieplnej Politechniki Warszawskiej oraz pracownicy naukowi Instytutu Lotnictwa zajmujący się pracami nad technologiami Kosmicznymi.
Rakieta Amelia 2, pomimo tego, że jest następczynią Amelii 1 i wykorzystuje ją jako pierwszy stopień, jest rakietą, która stwarza wiele nowych wyzwań technicznych i technologicznych. Przewidywany start rakiety A2 to I połowa roku 2012.
Wszystkich zainteresowanych postępami prac nad Amelią 2 zapraszamy na naszego Facebook’a, dzięki któremu będziecie mogli być na bieżąco z naszymi pracami.
Wspierając projekt Amelia wspierasz rozwijający się przemysł rakietowy i kosmiczny w Polsce oraz rozwijasz zainteresowania Polaków tematyką kosmosu.
Więcej o Sekcji Rakietowej SKA i rakiecie Amelia:
Facebook
Strona Sekcji Rakietowej
Zobacz również:
Podsumowanie działalności Sekcji Rakietowej Studenckiego Koła Astronautycznego 2011
Drugi start Amelii
Pierwszy start Amelii
Redakcja serwisu Kosmonauta.net serdecznie dziękuje Panu Kamilowi Turowskiemu za przesłany tekst.