Satelita Swift wykonał serię obserwacji rozbłysków rentgenowskich z pulsara w gwiazdozbiorze Węgielnica.
Jest to magnetar, a takie rozbłyski są charakterystyczne dla powtarzalnych źródeł miękkiego promieniowania gamma (Soft Gamma-Ray Repeter – SGR). Znanych było do tej pory 5 tego typu obiektów, a ten został sklasyfikowany jako 6 przypadek i oznaczony SGR J1550-5418.
Obiekt ten rozpoczął emisje serii rozbłysków w październiku 2008r, a potem jego aktywność zanikła. Rozbłyski pojawiły się ponownie 22 stycznia 2008r. Wyprodukował on wtedy 100 rozbłysków w czasie 20 minut. Najsilniejszy niósł tyle energii ile Słońce może wyprodukować w czasie 20 lat. Rozbłyski prawdopodobnie powstają, gdy energia pola magnetycznego zostanie uwolniona na skutek powstania pęknięć skorupie gwiazdy (gwiazdy neutronowe mają sztywną powierzchnię). Promieniowanie rentgenowskie z najsilniejszego rozbłysku zostało rozproszone na chmurach pyłu międzygwiazdowego, co utrudnia wyznaczanie odległości do tego obiektu.
Na obrazach z teleksu XRT widoczne są więc pierścienie rozproszonego promieniowania rentgenowskiego. Największy powstał w najbliższej nam chmurze pyłu. Pierścienie wydają się powoli rozszerzać. Jest to złudzenie spowodowane skończoną szybkością rozchodzenia się promieniowania elektromagnetycznego. Obserwacje pierścieni pozwolą na lepsze wyznaczanie odległości do źródła, a także do chmur pyłu.
Rozbłyski zostały też wykryte przez monitor rozbłysków GBM na satelicie Fermi, przez satelitę INTEGRAL, oraz przez rosyjski instrument KONUS na satelicie NASA WIND. Fermi wykrył 92 rozbłyski. Dane z tych obserwacji pozwolą na lepsze poznanie procesów zachodzących wokół magnetarów.
Źródło:
NASA
