Niedawno doszło do aktualizacji danych dotyczących układu K2-138, składającego się z aż sześciu (odkrytych) planet, krążących bardzo blisko siebie.
W 2018 roku, na podstawie danych z kosmicznego teleskopu Kepler, doszło do odkrycia prawdziwie “miniaturowego” układu planetarnego. Układ otrzymał oznaczenie K2-138. Niedawno zaktualizowane zostały dane o tym układzie. Jak w świetle nowych danych prezentuje się układ K2-138?W układzie K2-138 wykryto sześć planet, które otrzymały oznaczenia K2-138b, K2-138c, K2-138d, K2-138e, K2-138f i K2-138g. Pięć pierwszych (od K2-138b do K2-138f) odkryto i potwierdzono już w 2018 roku. Z kolei K2-138g była wówczas oznaczona jako obiekt, w którym wymagane jest dodatkowe potwierdzenie. To potwierdzenie nastąpiło w lutym 2021.
Gwiazda główna układu jest typu K. Masa tej gwiazdy to około 0,92 masy Słońca, zaś jasność to około 0,55 świecenia naszego Słońca. Gwiazdy tego typu znalazły się w ostatnich latach w kręgu zainteresowania astronomów – są one mniej “rozbłyskowe” od czerwonych karłów i jednocześnie ich czas życia jest dłuższy niż gwiazd podobnych do Słońca. W konsekwencji, życie może mieć więcej czasu na rozwój niż w przypadku Ziemi.
Planety w tym układzie to “zakres masowy” od około 3,1 (K2-138b i K2-138f) do około 13 (K2-138e) mas Ziemi. Jest to zakres od dużego obiektu skalistego (super-Ziemia) aż do małego gazowego giganta (“mini-Neptun”). Najbliżej gwiazdy krąży K2-138b, w odległości zaledwie ok 5 milionów kilometrów z czasem 2 dni i nieco ponad 4 godzin. Z kolei najdalsza planeta tego układu – K2-138g – krąży wokół tej gwiazdy z czasem około 42 dni.
Wszystkie dotychczas odkryte planety w układzie K2-138 krążą zbyt blisko swej gwiazdy, by możliwe było utrzymanie się wody na ich powierzchniach (w przypadku obiektów skalistych).
Jak na razie nie wiadomo, czy dalej krążą jeszcze kolejne planety w układzie K2-138. Wydaje się to jednak dość prawdopodobne, choć ich detekcja będzie większym wyzwaniem.
Dotychczas takie miniaturowe układy planetarne były zazwyczaj wykrywane u czerwonych karłów, a nie większych gwiazd typu K. Może to sugerować, że takie “miniaturki” są także powszechne w Drodze Mlecznej i nie są ograniczone do czerwonych karłów.
(EPE)
