W 2033 roku obiekt o oznaczeniu 2020 VV może uderzyć w naszą planetę. Aktualnie ryzyko kolizji jest oceniane na około 1%.
Mała planetoida o oznaczeniu 2020 VV została odkryta na początku listopada. W momencie odkrycia 2020 VV znajdowała się w odległości około 5,5 miliona kilometrów od Ziemi. Średnica 2020 VV jest szacowana na pomiędzy 10 a 22 metry – podobnie do bolidu czelabińskiego.Wstępne wyliczenia orbity 2020 VV sugerują, że w październiku 2033 roku ten obiekt zbliży się do Ziemi. Aktualnie nie można wykluczyć kolizji tej planetoidy z naszą planetą. Wstępne szacunki to około 1 procent ryzyka kolizji z Ziemią. Ta wartość prawdopodobnie spadnie w miarę wykonywania kolejnych obserwacji 2020 VV i tym samym doprecyzowanie orbity tej planetoidy.
Rozmiary 2020 VV są zbyt małe by móc wyrządzić poważne szkody. Maksymalne szkody byłyby porównywalne do bolidu czelabińskiego, który 15 lutego 2013 wtargnął do atmosfery Ziemi nad Rosją. Wówczas doszło do pewnych uszkodzeń wywołanych falą uderzeniową (m.in. rozbite szyby).
Szacuje się, że wtargnięcie w atmosferę obiektu o średnicy około 20 metrów następuje co 20-50 lat. Zazwyczaj takie zjawiska nie są w ogóle rejestrowane, gdyż następują z dala od osad ludzkich, np nad Oceanem Spokojnym. Coraz lepsze możliwości detekcyjne małych obiektów takich jak 2020 VV pozwalają na wykrycie jeszcze przed zbliżeniem się do Ziemi.
(SRT)
5 komentarzy
Skala zasadności wynika z skali efektu, w przypadkach 1 -3, żadnych ostrzeżeń
Zresztą, co komu wtedy po takich ostrzeżeniach …
Tu istotnym elementem skali jest samo prawpodobieństwo… jeszcze pamiętam bekę gdy olsztyński RCB wydał alert przed satelitą… https://wiadomosci.onet.pl/bialystok/szczatki-satelity-goce-moga-spasc-na-polske
Link jakoś nie działa, więc daje inny: https://olsztyn.wyborcza.pl/olsztyn/1,48726,14921414,Alarm_odwolany__Satelita_na_glowy_nam_nie_spadnie.html
Może dałoby się stworzyć skalę efektu uderzenia podobną do skali Richtera? Pozwoliłoby rozsądniej opisywać takie spodziewane zjawiska oraz te historyczne. Nie trzeba by było w każdym artykule “a gdyby uderzył w ziemię to taka była by katastrofa że ….” Jest co prawda skala Torino – ale ona odnosi się raczej do możliwości zdarzenia a nie do jego efektów.
Skala mogła by wyglądać jakoś tak …
1. Rozbłysk na niebie (raz na minutę w skali globu)
2. Duży i długi rozbłysk na niebie (raz dziennie)
3. Bardzo jasny rozbłysk, niewielkie efekty na ziemi (raz na pół roku)
3. Możliwy niewielki fragment który osiąga powierzchnię ziemi, minimalne zagrożenie tylko w przypadku bezpośredniego trafienia. Kilka rozbitych szyb w przypadku obszaru zamieszkałego (raz na 2 lata)
4. W razie osiągnięcia powierzchni ziemi zniszczenia w kręgu 10m, oprócz tego efekty niebezpieczne w promieniu 2 km (np. meteoryt Czelabiński) (raz na 5 lat)
5. Krater średnicy 100m, zniszczenia na przestrzeni dziesiątków kilometrów (np. meteoryt Tunguski) (raz na 100 lat)
6. Krater wielkości kilometra, możliwe zniszczenia na skalę kraju wielkości Polski. Wstrząsy odczuwane na całej Ziemi. Możliwe tsunami w wysokości 50 m. Niewielki wpływ na klimat (raz na 10.000 lat)
7. Potężna katastrofa, zniszczenia w skali globu, znaczny wpływ na klimat, śmierć znacznej części ludzkości (raz na 10 mln lat)
8. Całkowita zagłada ludzkości, widoczne uszkodzenie planety, wpływ na orbitę (raz 500 mln lat)
9. Znaczne zniszczenie planety, całkowita zagłada życia, znaczny wpływ na orbitę (raz na 1 mld lat)
10. Destrukcja planety. (raz na 10 mld lat)
Oczywiście efekty nie przeanalizowane, tylko takie przykładowe. Czas powinien być dobrany logarytmicznie – dzięki temu można by dla różnych warunków kosmicznych wprowadzać mnożnik (np. wczesny dysk planetarny miałby wysoki mnożnik, a samotna planeta w kosmosie ułamkowy). Mnożnik zależałby też od wielkości planety.
A ja wolę skalę zasadności wydania alertu z ostrzeżeniem dla ludności.