Uran – ważny dla zrozumienia innych układów planetarnych

0

Wielu naukowców stara się przekonać do przygotowania orbitera Urana. Misja do tej planety (i jego księżyców) może przynieść lepsze zrozumienie innych układów planetarnych.

W 1986 roku sonda Voyager 2 przeleciała w pobliżu Urana, jego pierścieni i księżyców. Był to jedyny bliski przelot sondy obok tej planety. Kolejne badania tej planety były już wykonywane z “daleka”, m.in. za pomocą kosmicznego teleskopu Hubble.

Przelot Voyagera 2 pozwolił na bliskie obserwacje Urana, jego księżyców oraz pierścieni. Okazało się, że ta planeta posiada kilka zaskakujących cech. Przede wszystkim Voyager 2 wykrył, że wskutek innej osi obrotu tej planety w porównaniu z innymi, magnetosfera Urana, ma bardzo specyficzny, “korkociągowy” kształt. Drugim zaskoczeniem okazała się być duża zmienność w natężeniu pola magnetycznego – naukowcy później ustalili, że oś pola magnetycznego jest znacznie przesunięta, co ma duży związek ze strukturą wewnętrzną Urana.

Dziś naukowcy uważają, że za skomplikowany kształt magnetosfery Urana odpowiada kolizja z obiektem wielkości Ziemi, która nastąpiła podczas formowania się tego gazowego giganta. Wskutek kolizji Uran mógł być pozbawiony dużej części swoich skał, przez co ma prawdopodobnie dość małe jądro o masie około 0,5 masy Ziemi.

Podobnie ciekawe okazały się być księżyce Urana. Choć są one znacznie mniejsze niż duże księżyce Jowisza czy Saturna, kilka z nich może mieć ciekawą wewnętrzną strukturę. Przykładem jest lodowa Miranda, której powierzchnię przecinają głębokie żleby, klify i wąwozy, świadczące o pewnych procesach geologicznych. Niektóre z tych klifów mają wysokość ponad 5 km. Pobliski księżyc Ariel również posiada pewną ilość podobnych szczegółów terenu na swej powierzchni, choć nie tak głębokich jak na Mirandzie.

Księżyc Miranda z sondy Voyager 2 / Credits - NASA/JPL-Caltech
Księżyc Miranda z sondy Voyager 2 / Credits – NASA/JPL-Caltech

Jak na razie nie ma zaplanowanej kolejnej misji do Urana. Niektórzy naukowcy uważają, że orbiter Urana przyniósłby bardzo dużo wiedzy na temat tej planety, jej pierścieni oraz księżyców – a także – na temat innych planet pozasłonecznych. Dziś ludzkość zna już setki małych gazowych gigantów o rozmiarach i masie zbliżonej do Urana. Co ciekawe, niektóre z nich krążą bardzo blisko swych gwiazd (są zatem nazywane często “gorącymi Uranami”, a częściej “gorącymi Neptunami”).

Poniższe nagranie, przygotowane przez Instytut SETI, prezentuje dyskusję na temat możliwości przeprowadzenia nowej misji do Urana. Naukowcy postulują nie “chwilowy” przelot, ale właśnie orbitera, który przez przynajmniej kilka lat by krążył wokół Urana.

Czy nowa misja nastąpi przed pięćdziesiątą rocznicą przelotu Voyagera 2 obok Urana? By tak się stało, propozycja misji musiałaby wejść w etap projektowania już niebawem – w przeciągu kilku lat.

(SETI)

Comments are closed.