Dwudziestego dziewiątego stycznia kosmiczny teleskop Spitzer wykona ostatnią obserwację. Dzień później NASA wyłączy to obserwatorium.
Działający na zakresie podczerwieni teleskop Spitzer został wyniesiony w przestrzeń kosmiczną w sierpniu 2003 roku. Teleskop został umieszczony na orbicie heliocentrycznej, “podążającej” za Ziemią. Koszt tej misji jest szacowany na ponad 700 milionów USD.
Misja teleskopu Spitzer została zaplanowana na jedynie 2,5 roku. Ten czas działania był związany z potrzebą chłodzenia części instrumentów za pomocą ciekłego helu. Ostatecznie, dzięki oszczędnościom helu, podstawowa misja tego kosmicznego obserwatorium zakończyła się w maju 2009 roku. Od tego czasu Spitzer wykonuje, rozszerzoną, zwaną też “ciepłą”, fazę swojej misji, a od października 2016 roku obserwacje teleskopu są realizowane w ramach kolejne 2,5 letniej misji rozszerzonej – ta nosi nazwę “Beyond”. Jednym z celów tej misji jest wykonanie obserwacji, które już niebawem będą przydatne dla innego teleskopu działającego na zakresie podczerwieni – James Webb Space Telescope (JWST). Koszt misji “Beyond” wynosi około 10 milionów USD.
Misja trwa znacznie dłużej, niż to NASA przewidywała. Prowadzi to do pewnych problemów, głównie związanych z transmisją danych (coraz większy kąt dla anteny pokładowej) oraz kwestii termicznych oraz odpowiedniego ustawienia paneli względem Słońca.
W lipcu 2017 informowaliśmy, że NASA rozpatruje “komercjalizację” teleskopu Spitzer. W przypadku Spitzera, nawet po “komercjalizacji”, NASA wciąż zachowa kontrolę nad teleskopem. Oznacza to między innymi wysyłanie odpowiednich komend do teleskopu oraz prawidłową “pasywację” (np. opróżnienie wszystkich zbiorników teleskopu) po zakończeniu misji.
Ostatecznie misja Spitzer zakończy się 30 stycznia 2020. Dzień wcześniej Spitzer wykona ostatnie obserwacje Wszechświata.
Spitzer należał do generacji “Czterech Wielkich Obserwatoriów” NASA. W skład tej grupy wchodzą teleskopy Hubble, Chandra oraz Compton Gamma Ray Observatory. Dzięki tym obserwatoriom astronomia przełomu wieków doznała niesamowitego rozwoju na szerokim spektrum elektromagnetycznym. Dużą rolę w tym odegrała także “długowieczność” tych obserwatoriów (najkrócej funkcjonował Compton – “tylko” dziewięć lat), dzięki czemu możliwe były długoterminowe obserwacje Układu Słonecznego, Drogi Mlecznej, pobliskich galaktyk oraz “dalekiego” Wszechświata. Warto tu dodać, że tylko jedno z tych obserwatoriów – kosmiczny teleskop Hubble – był serwisowany – pozostałe obserwatoria funkcjonowały przez długi czas bez wsparcia w postaci misji załogowej. Co ciekawe, Spitzer był jedynym obserwatorium z tej grupy, który nie został wyniesiony w kosmos za pomocą promu kosmicznego.
(JPL)
