Jak poszczególne agencje kosmiczne realizują programy obserwacji Ziemi?
Wiek dwudziesty oraz dwudziesty pierwszy to coraz bardziej wyraźny wpływ człowieka na środowisko i klimat Ziemi. Dane satelitarne – przede wszystkim satelitów obserwacji Ziemi (EO) pozwalają na monitorowanie tych zmian oraz przekazywanie informacji do społeczeństwa. To właśnie dzięki danym satelitarnym możliwa jest ocena aktualnego wpływu człowieka na Ziemię jak również ustalenie potencjalnych kierunków rozwoju sytuacji.Poniższa seria wykładów z konferencji AGU Fall Meeting 2019 podsumowuje możliwości wykorzystania danych satelitarnych dla monitorowania zmian na Ziemi. Możliwe jest precyzyjne wyznaczenie zawartości CO2 w atmosferze, poziomu zakwaszenia oceanów, wzrostu temperatury, spadku masy lodowców, zmian w pokrywie lodu morskiego i oceanicznego oraz ilości ciepła absorbowanego przez oceany. Te wszystkie parametry przed erą kosmiczną były trudne do wyliczenia – szczególnie w aspekcie globalnym. Choć dane satelitarne obserwacji Ziemi są powszechnie dostępne – w tym i dla najbiedniejszych państw – wielu naukowców uważa, że dane oraz wiedza na temat naszej planety nie jest wystarczająco często używana przez środowiska polityczne.
Pod koniec listopada 2019 odbyła się Rada Ministerialna Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA). Na tej Radzie dyskutowano także europejskie programy EO. Ogólnie Rada zakończyła się dla tematyki EO dużym wzrostem nakładów – zadeklarowane fundusze przekroczyły w wielu przypadkach proponowane przez ESA wartości. Dużym zainteresowaniem spotkał się przede wszystkim program Copernicus, w tym prace nad przyszłymi technologiami dla tego europejskiego systemu EO.
Podobne działania są realizowane przez inne agencje kosmiczne, w tym NASA i NOAA (w USA) oraz inne agencje z całego świata. Realizowane są także wspólne projekty – przykładem może być “połączenie sił” NASA i ESA w celu lepszego monitorowania emisji i efektów metanu w obszarach arktycznych. Przedstawiciele różnych agencji kosmicznych wskazują jednak, że świadomość ważności tych danych wśród polityków czy też społeczeństwa jest wciąż niska, choć w niektórych państwach (np. Japonia) sytuacja może już być “nieco” inna.
(AGU)
