Dane satelitarne pozwalają na stworzenie obrazu pełnego sezonu huraganów. W tym artykule prezentujemy nagranie dla sezonu 2018 dla Atlantyku.
Zeszłoroczny sezon huraganów okazał się być bardziej aktywnym niż “przeciętny” sezon z ostatnich dekad. We wrześniu 2018 przez kilka dni na Atlantyku można było zaobserwować aż cztery tropikalne ośrodki burzowe (huragan Isaac, huragan Florence, huragan Helene oraz sztorm “sub-tropikalny” Joyce). Najsilniejszy zeszłoroczny huragan był najwyższej piątej kategorii – ten ośrodek otrzymał imię Michael.Poniższe nagranie prezentuje kompilację danych z satelitów należących do amerykańskiej agencji NOAA. Dane prezentują aktywność zeszłorocznego sezonu huraganów, łącznie z wypisanymi imionami poszczególnych tropikalnych ośrodków burzowych.
Pierwszego czerwca 2019 rozpoczął się tegoroczny sezon huraganów na Atlantyku. Oczywiście, huragany mogą powstać przed tą datą jak i już po “oficjalnym” zakończeniu sezonu (30 listopada). Tak też stało się w tym roku. Do 14 lipca łącznie powstały dwa ośrodki tropikalne: sztorm Andrea (17-21 maja) oraz huragan Barry (powstał około 7 lipca, w momencie pisania tergo artykułu jest nadal aktywny).
Dane satelitarne mają duże znaczenie dla monitorowania ośrodków tropikalnych. Wiele z przyszłych huraganów powstaje z dala od lądów, w miejscu, gdzie monitoring nie jest prosty. Bez satelitów bardzo trudno monitorować tak rozległe twory atmosferyczne, które zwykle mają średnicę większą od kilkuset kilometrów. Z tego powodu potrzeba danych z różnych typów satelitów. Przede wszystkim w monitorowaniu rozwoju i ruchu ośrodków tropikalnych potrzebne są satelity obserwacji Ziemi i meteorologiczne, głównie na zakresie wizualnym oraz w podczerwieni. W tym przypadku są głównie wykorzystywane satelity systemu Geostationary Operational Environmental Satellite (GOES) oraz te poruszające się po orbitach polarnych, np Suomi NPP, wchodzących w skład systemu Joint Polar Satellite System (JPSS) lub też europejska konstelacja Copernicus (satelity Sentinel).
(NOAA)
