Pod koniec września tego roku w pobliżu Ziemi znajdzie się planetoida 2006 QV89.
Planetoida 2006 QV89 została odkryta pod koniec sierpnia 2006 roku Catalina Sky Survey. Wówczas ta planetoida znajdowała się w odległości około 4,5 miliona kilometrów od Ziemi – jest to zatem obiekt bliski Ziemi (NEO). Wszystko, co wiemy o tej planetoidzie wiemy z zaledwie 10 dni okresu obserwacyjnego. Stąd też jest duża niepewność orbity 2006 QV89.2006 QV89 należy do grupy planetoid Apollo. Obiekty tej grupy mają swoje peryhelium bliżej Słońca niż Ziemia, co oznacza, że czasem te obiekty przecinają orbitę Ziemi. 2006 QV89 krąży wokół Słońca po orbicie z peryhelium w odległości 0,92 jednostki astronomicznej i aphelium w odległości 1,28 jednostki astronomicznej. Czas obiegu wokół Słońca wynosi 1,3 roku.
Trzynaście lat po odkryciu 2006 QV89 ponownie zawita w pobliże Ziemi. Tym razem maksymalne zbliżenie ma nastąpić pomiędzy 23 a 27 września. Obiekt minie Ziemię prawdopodobnie w odległości około 6 milionów kilometrów. Orbita 2006 QV89 nie jest wystarczająco dobrze poznana – istnieje nawet pewne ryzyko kolizji z Ziemią. Tak może nastąpić 9 września (oczywiście jeśli orbita 2006 QV89 jest inna od tej, w której zbliżenie nastąpi pod koniec września). Aktualnie ryzyko kolizji z Ziemią to mniej więcej 1 do 7300 lub 1 do 9100. Kolejne obserwacje prawdopodobnie szybko zredukują to ryzyko do zera. (Dlatego też “sensacyjne” doniesienia medialne o prawdopodobnym impakcie są dalekie od prawdy).
Co jeszcze wiemy o tej planetoidzie? Prawdopodobnie ma około 30 metrów średnicy. Jest to wystarczająco dużo by spowodować pewne lokalne zniszczenia, ale jednocześnie za mało, by mówić o realnym zagrożeniu dla naszej planety. Można się raczej spodziewać szkód “nieco” większych od szkód wyrządzonych przez bolid czelabiński (17-20 metrów średnicy). W naprawdę skrajnym przypadku, takim jak uderzenie w centrum miasta, zniszczenia infrastruktury na powierzchni kilku lub kilkunastu kilometrów kwadratowych, ta planetoida może stanowić pewne zagrożenie. Ryzyko takiego uderzenia jest jednak bardzo niskie.
Taka niepewność orbity małych planetoid jest dość powszechna. Wiele z planetoid jest obserwowanych przez zaledwie kilka lub kilkanaście dni, po czym stają się zbyt słabe dla ziemskich teleskopów. Dlatego też czasem wykorzystuje się sondy, które są w drodze do innych obiektów. Tak też stało się na początku 2017 roku, gdy sonda OSIRIS-REx poszukiwała trojańczyków Ziemi (bez pozytywnego wyniku). W dalszych głębinach Układu Słonecznego sonda New Horizons obserwuje małe planetoidy Pasa Kuipera – oprócz 2014 MU69 (przelot 1 stycznia 2019) wykonała także obserwacje innych obiektów – 2012 HZ84 i 2012 HE85.
(NEO)
