18 sierpnia o 14:29 CEST z Cape Canaveral wystartowała rakieta nośna Atlas 5 z satelitą telekomunikacyjnym TDRS-M.
Start rakiety nastąpił po 26 minutowym opóźnieniu wynikającym z usterki w górnym stopniu. Satelita telekomunikacyjny agencji NASA został wyniesiony na orbitę transferową ku geostacjonarnej po trwającym bliskie dwie godziny locie, podczas którego dwukrotnie pracował Centaur, wspomniany górny stopień rakiety.https://www.youtube.com/watch?v=XeGkY676JEg
Nagranie startu rakiety Atlas 5 / ULA
TDRS-M to trzeci satelita komunikacyjny konstelacji nowej generacji zbudowany przez Boeinga dla NASA. TDRS-K oraz TDRS-L zostały już umieszczone na orbicie w 2013 i 2014 roku.
Konstelacja satelitów TDRS (Tracking and Data Relay Satellite) służy do przekazywania informacji między Międzynarodową Stacją Kosmiczną, Teleskopem Hubble’a oraz innymi misjami naukowymi NASA a kontrolą naziemną. Zbudowany przez Boeinga satelita waży wraz z paliwem 3,5 tony. Jest w stanie prowadzić komunikacje w pasmach S, Ku, Ka.
TDRS-M w zakładach Astrotech / Bill Jelen
W 2015 roku NASA podpisała kontrakt z Boeingiem o wartości 132,4 milionów USD na wyniesie satelity. 14 lipca podczas ostatnich przygotowań z powodu czynnika ludzkiego doszło do uszkodzenia satelity. W zakładach firmy Astrotech Space Operations w Titusville na Florydzie kran uderzył w antenę nadającą w paśmie S. Planowany na koniec lipca lot został przeniesiony na połowę sierpnia, aby umożliwić wymianę anteny. Na przesunięcie terminu startu wpłynęła również niesprecyzowane przez NASA “wyładowanie elektrostatyczne” w aparaturze naziemnej.
Konstelacja TDRS
System TDRS powstał w latach 70-tych ubiegłego wieku w odpowiedzi na rosnącą potrzebę utrzymywania dłuższego kontaktu z misjami załogowymi oraz bezzałogowymi. Pierwotnie kontakt utrzymywany był dzięki wykorzystaniu sieci stacji naziemnych, których utrzymanie pochłaniało jednak sporo pieniędzy (nie wspominając o ich częstym położeniu w bardzo odległych, bezludnych rejonach Ziemi). Pomimo rozwiniętej sieci stacji naziemnych kontakt ze statkami kosmicznymi i satelitami możliwy był jedynie w ciągu 15% czasu trwania ich jednego obiegu.
Wykorzystanie już dwóch satelitów geostacjonarnych z rodziny TDRS powiększyło możliwości transmisji danych do 85% czasu trwania jednego obiegu wokół Ziemi danego satelity lub statku z ludźmi na pokładzie. Kiedy system TDRS zaczął być wdrażany w 1983 roku, to w trakcie 10-dniowej misji promu kosmicznego przekazano na Ziemię więcej danych niż łącznie odebrano z 39 wcześniejszych amerykańskich misji załogowych.
Pierwsze sześć z siedmiu satelitów przekazu danych pierwszej generacji wynoszono na orbitę za pomocą wahadłowców w latach 1983-1995. Jeden z nich utracony został w katastrofie promu Challenger.
Był to już 47 udany start rakiety nośnej w 2017 roku. Atlas 5 poleciał w konfiguracji 401, czyli wyposażony w owiewki o szerokości czterech metrów oraz pojedynczy silnik w górnym stopniu Centaur. Operatorem wynoszącym była United Launch Alliance.
(SN, NSF)
