Siergiej Korolow – Naczelny Konstruktor

12 stycznia 2017 roku minęła 110 rocznica narodzin człowieka, który zmienił oblicze ludzkości. Jego wizja poparta ciężką pracą doprowadziła do umieszczenia pierwszego kosmonauty na orbicie okołoziemskiej.

Ludzkość od zawsze podążała drogą rozwoju. Jest to nasz wewnętrzny instynkt, który towarzyszy nam od pierwszego wyjścia z jaskini po dzień dzisiejszy – w drodze do gwiazd. Dla nas, cywilizacji XXI wieku, pewne szlaki zostały już przetarte. Potencjalnie każda osoba żyjąca na naszym globie ma szanse wznieś się poza atmosferę błękitnej planety. Udało się to dzięki kilku wizjonerom o których nie możemy zapomnieć.  Jednym z nich jest Siergiej Korolow, Naczelny Konstruktor, wyniszczony przez własny kraj, człowiek który otworzył niebo dla pierwszego kosmonauty Jurija Gagarina.

Urodził się 12 stycznia 1907 (w “starym stylu” kalendarza to 30 grudnia 1906) w Żytomierzu (obecnie Ukraina). W młodości swoje pierwsze sukcesy zdobył w inżynierii lotniczej, co zaowocowało pracą w biurze konstrukcyjnym Tupolewa. Lata trzydzieste przyniosły zainteresowania pracami Ciołkowskiego i powstaniem pierwszych rakiet z serii GIRD, które tworzone były we współpracy z człowiekiem o podobnym zamiłowaniu i pasji – Fryderykiem Cander.

Aresztowany w wieku 31 lat i zesłany do gułagu, a następnie do „szaraszki“, gdzie wraz z innymi intelektualistami, kolejne lata spędził na projektowaniu silników lotniczych oraz w budowaniu twardych nawyków ciężkiej pracy, określonej prostą sprecyzowaną wizją.  Każdy z tych czynów był małym lecz stanowczym krokiem ku wysłaniu człowieka na orbitę okołoziemską i poza nią.

Wraz z końcem II Wojny Światowej został zwolniony z obozu. Obecne władze umożliwiły mu  zapoznanie się z planami technologii rakiet V-2 niemieckich konstruktorów. Ruch ten zaowocował stworzeniem rakiety nośnej serii R, której wersja 7 otworzyła erę kosmiczna.

4 października 1957 roku został wystrzelony pierwszy sztuczny satelita Ziemi – Sputnik. Uzyskany sukces napędził władze Związku Radzieckiego, do zwiększenia nakładu przemysłowego jak i finansowego na poczet rodzącego się  programu kosmicznego. Naczelny Konstruktor w kolejnych ruchach dokonywał coraz to bardziej zaawansowanych kroków. Próby przystosowania zwierząt, konkretnie psów do lotu orbitalnego kończyły się dwojako, jednakże z coraz to lepszym rezultatem. W kolejnych miesiącach psie załogi zdobywały przestrzeń kosmiczną.

Pamiętnego 12 kwietnia 1961r. o godzinie 9:07 czasu moskiewskiego z kosmodromu Bajkonur (obecnie Kazachstan) w drogę do gwiazd, wzniosła się rakieta Wostok wraz ze statkiem kosmicznym z pierwszym człowiekiem na pokładzie – Jurijem Gagarinem. Po 108 minutach lotu, pierwszy kosmonauta powrócił szczęśliwie na Ziemię. Ten dzień otworzył ludzkości kosmos, a wraz z nim urzeczywistniła się wizja Korolowa.

Od tamtego czasu zauważyć można, że radziecki program kosmiczny miał wyznaczony dalekosiężny cel. Ostateczną granicą nie był Księżyc, lecz „zasiedlenie“ orbity i pobliskich ciał niebieskich. Wszystko to dążyło do spełnienia wizji Konstantina Ciołkowskiego, który w swojej książce „Poza Ziemią“ doskonale ją przedstawił. Chodź Rosjanie przegrali wyścig w zdobyciu naturalnego satelity, nie możemy im ująć sukcesów jakie odnieśli w dziedzinie stacji orbitalnych i długotrwałym przebywaniu człowieka w stanie mikrograwitacji.

Korolow nie tylko zapoczątkował erę kosmiczną wystrzeliwując pierwszego sztucznego satelitę, lecz także wysłał jako pierwszy – psa, człowieka – mężczyznę, a później również i kobietę, a także nadzorował wiele projektów, które umożliwiły podróż ludzkiego instrumentu w pobliskie planety Układu Słonecznego.

Ukazał, że kosmos jest dla nas wszystkich i wszelkie podziały nie powinny istnieć: „Kosmos dla nauki, tylko w pokojowych celach, dla dobra człowieka, niestrudzenie ujawniającego tajemnice przyrody – to droga rozwoju i realizacji radzieckich badań kosmicznych.“

Zmarł 14 stycznia 1966 roku.

Redakcja serwisu Kosmonauta.net serdecznie dziękuje Panu Piotrowi Skubale za przesłany artykuł.