W najbliższych miesiącach rozpocznie się dyskusja na temat następnego budżetu kosmicznego UE na lata 2020-2027. W rozmowach prawdopodobnie zabraknie Wielkiej Brytanii.
Plany budżetowe Unii Europejskiej (UE) są ustalane pomiędzy państwami członkowskimi na kilka lat. Częścią tego wspólnego budżetu są wydatki na badania i rozwój, w tym również na sektor kosmiczny. Do 2020 roku trwa program na projekty badawczo-rozwojowe o nazwie „Horyzont 2020” o łącznej wartości około 77 miliardów dolarów. Jego poprzednikiem był Siódmy Program Ramowy FP7.Zanim zakończy się Horyzont 2020, rozpoczną się rozmowy dotyczące kolejnego budżetu UE oraz zasad finansowania programów badawczo-rozwojowych. Po dyskusjach nadejdzie czas na negocjacje pomiędzy państwami członkowskimi UE odnośnie wielkości nakładów. Wstępnie przewiduje się, że następca Horyzontu 2020 będzie mieć podobną lub większą wartość nakładów. Pierwsze dyskusje powinny nastąpić jeszcze w 2017 roku, natomiast początek negocjacji powinien nastąpić w 2018 roku.
Wiele wskazuje na to, że następca Horyzontu 2020 może napotkać poważne problemy zarówno od strony politycznej, jak i finansowej. W wyniku „Brexitu” w perspektywie kilku lat Unię opuści Wielka Brytania. W konsekwencji, jedno z najważniejszych źródeł finansowania nie będzie częścią w następnym po Horyzoncie 2020 programie (w pewnej części lub nawet całości). Oznacza to, że pozostałe państwa UE będą musiały znaleźć dodatkowe fundusze na prace badawczo-rozwojowe, co w obecnej sytuacji ekonomicznej Europy może być dużym problemem.
Brak uczestnictwa Wielkiej Brytanii w rozmowach dotyczących Horyzontu 2020 oznacza, że to państwo będzie miało mniejsze możliwości decyzyjne odnośnie rozwoju europejskich systemów satelitarnych i technologii kosmicznych. Ma to duże znaczenie w przypadku dwóch flagowych europejskich programów: Copernicus i Galileo. Oba programy są współtworzone i nadzorowane wraz z Europejską Agencją Kosmiczną (ESA), niezależnej od UE, z której Wielka Brytania się nie wycofuje.
Wielka Brytania widziana z orbity / Credits – NASA
W latach 2020-2027 można się spodziewać m.in. prac nad rozwojem technologii dla następnych satelitów Galileo i Copernicus. Rozpoczną się również prace nad technologiami małych satelitów (np. lot w formacji), aplikacjami danych satelitarnych oraz wdrażaniu nowych technologii telekomunikacyjnych. Są to technologie będące w kręgu zainteresowań również państw spoza Unii i Europy. Mowa tu m.in. o USA, Chinach, Japonii, Indiach oraz dużej grupie państw, które w najbliższych kilkunastu latach powinny rozpocząć własne programy kosmiczne.
W tej sytuacji mniejsza ilość dostępnych funduszy w UE może oznaczać większe ryzyko utracenia przewagi technologicznej. Brak uczestnictwa Wielkiej Brytanii w następcy programu Horyzont 2020 z dużym prawdopodobieństwem negatywnie wpłynie na sektor kosmiczny w tym państwie. Dotychczas kraj ten był jednym z największych beneficjentów europejskich programów badawczo-rozwojowych, co pozwoliło na wytworzenie dużej ilości nowoczesnych technologii. W najbliższych latach ta sytuacja może szybko się zmienić.
