Ostatnia próba kontaktu z lądownikiem Philae okazała się być nieudana.
Europejski lądownik Philae osiadł na powierzchni komety 67P/Czuriumow-Gierasimienko 12 listopada 2014 roku (67P). Lądowanie miało bardzo zaskakujący przebieg: Philae dwa razy odbił się od powierzchni komety, być może zahaczył o krawędź krateru, i wreszcie zatrzymał się daleko od wyznaczonego miejsca lądowania. Po tym lądowaniu rozpoczęły się badania naukowe. Nad ranem 15 listopada 2014 lądownik wszedł w tryb hibernacji.Przez kolejne miesiące Philae się nie odezwał, pomimo wysyłania komend ze strony sondy Rosetta, krążącej wokół 67P. Następna sesja łączności odbyła się zupełnie niespodziewanie 13 czerwca 2015 roku. Do 9 lipca udało się przeprowadzić kilka sporadycznych sesji łączności z przesyłem niewielkiej ilości danych.
Pod koniec zeszłego roku pojawiła się informacja, że 21 i 25 grudnia Philae nadał krótkie sygnały. Jednakże, dokładna analiza tych sygnałów wykazała, że z pewnością nie pochodziły one od Philae. Niemniej jednak kontrola misji Rosetta zadecydowała o wysłaniu na początku stycznia komendy do Philae. Ta komenda miała uruchomić koło zamachowe lądownika, co pozwoliłoby na lepsze ustawienie Philae względem Słońca.
Komenda niestety nie została potwierdzona przez Philae. Oznacza to, że prawdopodobnie lądownik nie funkcjonuje. Do końca stycznia będzie trwać nasłuch lądownika.
Detekcja lodu wodnego w rejonie Imhotep / Credits – Comet images: ESA/Rosetta/NavCam–CC BY–SA IGO 3.0; VIRTIS images and data: ESA/Rosetta/VIRTIS/INAF-IAPS, Rome/OBS DE PARIS-LESIA/DLR; G. Filacchione et al (2016)
Misja sondy Rosetta oraz lądownika Philae przyniosła wiele ważnych odkryć. Jednym z nich jest opublikowane 13 stycznia definitywne potwierdzenie, że na komecie 67P znajduje się lód wodny.
Ten dowód przyniosła analiza obrazów komety 67P, a ściśle obszaru Imhotep, wykonana we wrześniu i listopadzie 2014 roku. W tym obszarze wykryto jasne odsłonięte obszary składające się w pewnej części (ok. 5%) z czystego lodu wodnego. Ten lód jest związany z pobliskimi klifami. Pozostały obszar to ciemniejszy rejon, w którym lód wodny jest wymieszany ze związkami organicznymi.
W rejonie Imhotep lód wodny występuje prawdopodobnie w dwóch populacjach ziaren: jednej o wielkości około kilkudziesięciu mikrometrów oraz drugiej o średnicy około 2 mm. Dla porównania – w obszarze “szyi” komety cząstki mają znacznie mniejszą średnicę, szacowaną na około kilka mikrometrów.
Region Imhotep z wysokości 130 km / Credits – ESA/Rosetta/MPS for OSIRIS Team MPS/UPD/LAM/IAA/SSO/INTA/UPM/DASP/IDA
Te trzy zupełnie innej wielkości populacje ziaren lodu wskazują na inne procesy formacji w różnych częściach komety. W obszarze “szyi” 67P niewielki rozmiar ziaren wskazuje na szybszą kondensację wody do postaci lodu.
Ma to związek z dynamicznymi zmianami oświetleniowymi tego regionu podczas rotacji komety. Z kolei warunki oświetleniowe w obszarze Imhotep są inne, co sugeruje znacznie dłuższy proces kondensacji wody.
Koniec misji Rosetta jest planowany na wrzesień tego roku. Wówczas zostanie dokonana próba miękkiego lądowania sondy na komecie 67P.
(ESA)
