Studenci Politechniki Warszawskiej z powodzeniem kontynuują projektowanie swojego drugiego satelity, który już w przyszłym roku znajdzie się na orbicie.
Projektowany od początku 2013 roku, PW-Sat2 jest satelitą tworzonym w standardzie CubeSat 2U, co oznacza, że jest on dwa razy większy od swojego poprzednika – PW-Sata. Daje to możliwość przeprowadzenia dodatkowych eksperymentów naukowych na pokładzie satelity.
Głównym eksperymentem PW-Sata2 jest projekt żagla deorbitacyjnego. Kwadratowy żagiel, który po otworzeniu ma zmniejszać prędkość satelity na orbicie, spowoduje jego doszczętne spłonięcie w atmosferze. W ten sposób zespół chce przeciwdziałać problemowi kosmicznych śmieci. Są to niedziałające satelity i ich małe odłamki krążące po orbicie okołoziemskiej, które stanowią zagrożenie dla innych obiektów i astronautów na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.
PW-Sat 2 z rozłożonym żaglem / Credits: Studenckie Koło Astronautycznre
Członkowie Studenckiego Koła Astronautycznego Politechniki Warszawskiej zakończyli niedawno fazę B przygotowań projektu. Oznacza to, że większość podsystemów jest na zaawansowanym etapie projektowania, a niedługo zespół podejmie decyzje odnośnie ich ostatecznych wersji. Pozwoli to na dalszy rozwój prac, m.in. przeprowadzenie profesjonalnych testów. Z zakończeniem fazy B wiąże się przygotowanie dokumentacji poszczególnych podsystemów, tak jak miało to miejsce na zakończenie fazy A. Wkrótce całą dokumentację będzie można znaleźć na stronie internetowej zespołu.
Oprócz profesjonalnej dokumentacji zawierającej liczne schematy i szczegóły techniczne, zespół przygotował też broszurę z materiałami informacyjnymi przeznaczoną dla szerszego grona odbiorców. Opisuje ona ogólne założenia projektu, a także poszczególne eksperymenty: żagiel deorbitacyjny, czujnik Słońca, kamery i otwierane panele słoneczne. Można też w niej znaleźć propozycje współpracy ze studenckim zespołem, który poszukuje funduszy niezbędnych do wyniesienia satelity na orbitę.
Broszurę w języku polskim oraz angielskim można znaleźć na stronie internetowej PW-Sata2.
Dziękujemy Julii Wajoras za nadesłanie tekstu.
