Satelitarne obserwacje sinic w Bałtyku (lipiec 2014)

0

Amerykański satelita Suomi NPP sfotografował szybki rozrost sinic na Bałtyku. Niektóre z nich mogą być toksyczne.

Suomi NPP (Suomi National Polar-orbiting Partnership) to amerykański satelita pogodowy, którego użytkuje agencja NOAA. Satelita został wystrzelony na orbitę 28 października 2011 roku i służy głównie do obserwacji ziemskiej atmosfery (w tym warsty ozonowej i chmur) oraz ogólnych pomiarów mórz i lądów w zakresie widzialnym oraz podczerwonym. Suomi NPP zastępuje kilka przestarzałych satelitów amerykańskich i będzie służyć do czasu wprowadzenia nowej generacji satelitów obserwacyjnych.

Dwudziestego czwartego lipca Suomi NPP dokonał obserwacji środkowej części Bałtyku. Obserwacje dokonano na paśmie widzialnym i podczerwonym za pomocą instrumentu o nazwie VIIRS. Zdjęcie, prezentowane w galerii tego artykułu, prezentuje silny rozrost sinic (kolor niebieskawy oraz brunatny). Sinice przemieszczają się wskutek prądów morskich, widocznych na tym zdjęciu właśnie dzięki sinicom.

Zjawisko szybkiego letniego wzrostu sinic w Morzu Bałtyckim jest powszechne od lat 80. XX wieku i niewątpliwie ma związek z działalnością człowieka. Czynniki wpływające na duży wzrost sinic to m.in. wysoka temperatura morza oraz duża ilość związków chemicznych (m.in. opartych na fosforze oraz pochodzących z rolnictwa), dostarczanych z rzek wpływających do Bałtyku. Duży wpływ ma także aktualny stan ekologiczny Morza Bałtyckiego, który dodatkowo sprzyja rozwojowi sinic. Z pewnością duży wpływ na rozwój sinic w Bałtyku ma polskie rolnictwo i przemysł.

Niektóre z tych sinic mogą być niebezpieczne dla zdrowia. Często bałtyckie sinice zawierają gatunek Nodularia spumigena, który produkuje tzw. toksyny sinicowe, w tym mikrocystyny. Ich połknięcie może doprowadzić do uszkodzeń wątroby i innych tkanek w organizmie człowieka.

Dzięki takim satelitom jak Suomi NPP możliwe są obserwacje dużych powierzchni Ziemi. Pozwala to na szybkie oszacowanie zmian i ewentualną reakcję – np. określenie kierunku przemieszczania się sinic lub zamknięcie plaż. Ponadto coroczne pomiary pozwalają także na określenie zmian w zasięgu i rozroście sinic w poszczególnych latach, co pozwala na ocenę degradacji/poprawienia się stanu ekosystemu Bałtyku.

(NOAA)

Comments are closed.