ESA: ochrona planetarna

0

Artykuł ESA o zadaniach i roli ochrony planetarnej w misjach kosmicznych.

Choć niektórzy astronauci mogą marzyć, aby w swojej karierze odkryć kiedyś nieznane formy życia, oficer ds. ochrony planetarnej ESA (Planetary Protection Officer) codziennie nadzoruje zadania na tym właśnie polegające.

Agencja podejmuje starania, aby zapobiec podróży „na gapę” mikroskopijnych form życia na inne planety i księżyce Układu Słonecznego. W tym celu pracownicy regularnie przeczesują pomieszczenia wysokiej czystości, tzw. cleanrooms, i budynki przygotowań sond kosmicznych oraz innego sprzętu do startów, w poszukiwaniu jakichkolwiek mikrobów.

Miejsca używane do przygotowywania niektórych typów urządzeń wykorzystywanych w przestrzeni kosmicznej są jednymi z najczystszych miejsc na Ziemi – czystszych o typowej szpitalnej sali operacyjnej. Jest to możliwe dzięki filtrowanemu powietrzu, stosowaniu rygorystycznych procedur czystości i używaniu przez pracowników pełnych strojów ochronnych. Przy wchodzeniu do takich pomieszczeń o wysokiej czystości, są one dodatkowo poddawane kąpieli powietrznej.

“ESA, jak również NASA, posiada długoterminowy program okresowego monitorowania i oceny skażenia biologicznego pomieszczeń i niektórych rodzajów statków kosmicznych”, wyjaśnia Gerhard Kminek, oficer ESA ds. ochrony planetarnej.

“Obejmuje on pomieszczenia w Kourou ,w Gujanie Francuskiej, w Bajkonurze, w Kazachstanie, a także pomieszczenia wysokiej czystości w ośrodku ESTEC w Holandii i u naszych partnerów przemysłowych”.

“Prace te wykonuje Grupa Badań Astrobiologicznych (Astrobiology Research Group) niemieckiej agencji kosmicznej DLR, w ramach kontraktu z ESA. Swój udział ma także Instytut Mikrobiologii Uniwersytetu Regensburg, i Niemiecki Zbiór Mikroorganizmów i Kultur Komórkowych (DSMZ)”.

“Ich celem jest wyznaczenie stopnia skażenia biologicznego i określenie jego różnorodności, co pozwala, poprzez analizę sekwencjonowania genów, na ustalenie z czym grupa ma do czynienia oraz  zapewnienie długoterminowego składowania na zimno wybranych próbek”.

Próbki uzyskiwane są różnymi metodami: próbniki powietrza zbierają pewne jego ilość przy filtrach, a za pomocą materiału nasączonego ultraczystą wodą przeciera się powierzchnie sprzętów i pomieszczeń. Próbki z mniejszych przedmiotów, jak elektronika czy ładunki, zbiera się za pomocą wacików.

Aby wyznaczyć stopień zanieczyszczenia biologicznego, próbki są rozdzielane na szalki. Inkubacja trwa przez okres od 7 godzin do 3 dni, zależnie od użytej metody, po czym sprawdzane jest jak wiele mikrobów się pojawiło. Za pomocą analizy statystycznej ocenia się ogólne biozanieczyszczenie pomieszczeń wysokiej czystości lub sprzętu, i sprawdza czy mieści się on w wymaganym standardzie czy też wymagane są dalsze kroki w celu jego redukcji.

Każda forma życia zdolna przeżyć we wrogim, niemal pozbawionym wartości odżywczych środowisku pomieszczeń wysokiej czystości, jest na swój sposób interesująca dla nauki, dlatego też podejmuje się dalsze badania takich organizmów.

Kontynuacja artykułu na stronach ESA.

(ESA)

Comments are closed.