Europejska Agencja Kosmiczna zrealizuje misję Planetary Transits and Oscillations of stars. Jej start nastąpi w 2024 roku, a celem będzie m.in. poszukiwanie małych skalistych egzoplanet w Drodze Mlecznej.
Idea misji Planetary Transits and Oscillations of stars (PLATO) pojawiła się w 2007 roku, w odpowiedzi na ówczesną „Kosmiczną Wizję” rozwoju ESA. Była to jedna z wielu propozycji misji naukowych, których lista stopniowo się zmniejszała po szczegółowych analizach korzyści naukowych i ryzyka technologicznego. W 2011 roku PLATO konkurowała z czterema innymi pomysłami na trzecią misję ESA średniej wielkości (M3). Ostatecznie wyboru dokonano 19 lutego 2014 roku.
Misja ma wykryć dużą ilość pobliskich małych i skalistych egzoplanet. Ich masa ma być wyznaczona z dokładnością do 10% a promień z dokładnością do 2%. Wśród wykrytych obiektów oczekuje się dużej ilości planet zbliżonych masą i rozmiarami do Ziemi, jak i masywniejszych obiektów nazywanych „Super-Ziemiami”. Poszukiwania skalistych egzoplanet będą prowadzone poprzez obserwacje różnych gwiazd (nie tylko podobnych do Słońca, lecz również czerwonych karłów). PLATO będzie w stanie wykryć systemy przypominające nasz Układ Słoneczny.
Obserwatorium zostanie wystrzelone w 2024 roku za pomocą rosyjskiej rakiety Sojuz z kosmodromu Kourou w Gujanie Francuskiej. PLATO będzie prowadzić obserwacje z punktu libracyjnego L2 układu Słońce-Ziemia, znajdującego się 1,5 mln km „za” naszą planetą.
Na jego pokładzie zostaną zamontowane trzydzieści cztery układy optyczne, z których aż trzydzieści dwabędą w stanie obserwować gwiazdy słabsze od +8 magnitudo, a dwa pozostałe będą obserwować gwiazdy o jasności pomiędzy +4 a +8 magnitudo. Każdy z układów optycznych będzie wyposażony w detektory CCD badającym fragment nieba o polu około 1100 stopni kwadratowych.
PLATO jest trzecią średnią misją naukową ESA. Pierwsza to Solar Orbiter, której start zaplanowano na 2017 rok, a drugą Euclid zaplanowaną na 2020 rok. PLATO wygrała z czterema innymi finalistami – byli to kolejno: EChO (the Exoplanet CHaracterisation Observatory), LOFT (the Large Observatory For x-ray Timing), MarcoPolo-R (sprowadzenie na Ziemię materii z planetoidy) oraz STE-Quest (Space-Time Explorer and QUantum Equivalence principle Space Test).
W ostatnich latach doszło do znacznego wzrostu wykrywanych ilości planet pozasłonecznych. Dziś potwierdzono już ponad 1070 i każdego roku do tej listy dołącza się przynajmniej sto nowych obiektów planetarnych. Największą ilość wykryła (biorąc pod uwagę także niepotwierdzonych kandydatów) amerykańska misja Kepler, jednak Europa ma także swoje osiągnięcia w tej dziedzinie. W latach 2007 – 2012 francuska misja COROT wykryła dużą ilość „gorących Jowiszów”. Zaś na 2017 rok zaplanowano start szwajcarskiej misji Cheops. PLATO będzie częściowo bazować na osiągnięciach tych dwóch misji.
