Astronomowie informują, że jedna z największych znanych gwiazd we Wszechświecie umiera i niebawem dojdzie do potężnej eksplozji.
Mowa o obiekcie o nazwie W26, który położony jest w gromadzie Westerlund 1, odległej od Ziemi o około 16 tys. lat świetlnych. Gromada ta jest najbardziej masywnym skupiskiem gwiazd w naszej galaktyce, gromadząc setki tysięcy gwiazd.
Gwiazda W26 posiada promień 1500 razy większy od Słońca i jest uznawana za jeden z najjaśniejszych obiektów w swojej klasie – czerwonych supergigantów. To stadium rozwoju należy do bardzo zaawansowanych – naukowcy zakładają, że niebawem dojdzie do końca życia tej gwiazdy i wybuchu w postaci supernowej.
Według aktualnej wiedzy czas życia najbardziej masywnych gwiazd, zależny od wypalenia całego dostępnego paliwa nuklearnego, wynosi zaledwie kilka milionów lat. Pod koniec swojego życia te gwiazdy stają się bardzo niestabilne i odrzucają znaczące ilości materiału z ich zewnętrznych powłok. Ten materiał wzbogacony zostaje o produkty reakcji jądrowych zachodzących wewnątrz jądra gwiazdy, w związku z czym zawiera wiele składników niezbędnych do uformowania planet skalistych, takich jak Ziemia. Do składników tych można zaliczyć krzem i magnez. Tajemnicą pozostaje jak ten materiał jest odrzucany i jak to wpływa na ewolucję gwiazdy.
Astronomowie z Wielkiej Brytanii, Chile, Niemiec i Stanów Zjednoczonych zaobserwowali chmurę świecącego wodoru, widocznego w kolorze zielonym w galerii tego artykułu. Do wykonania zdjęcia wykorzystano teleskop VST (Very Large Telescope Survey Telescope) Europejskiego Obserwatorium Południowego w Paranal w Chile.
Zaobserwowana chmura wodoru jest zjonizowana – od atomów wodoru oderwane zostały ich elektrony. Chmury tego typu są rzadko spotykane wokół masywnych gwiazd, a jeszcze rzadziej spotyka się je wokół czerwonych supergigantów, takich jak właśnie W26. Astronomowie zaznaczają, że po raz pierwszy wykryto taką zjonizowaną mgławicę wokół tak dużej gwiazdy.
Mgławica zaobserwowana wokół gwiazdy W26 jest bardzo podobna do mgławicy otaczającej obiekt SN1987A, będący pozostałością po gwieździe, która wybuchła jako supernowa w 1987 roku. SN1987A była najbliższą obserwowaną supernową z Ziemi od 1604 roku. Umożliwiła ona naukowcom za pomocą współczesnych technik pomiar charakterystyk związanych z taką eksplozją. Poprzez badanie takich obiektów jak mgławica wokół W26 astronomowie mogą lepiej zrozumieć proces utraty masy przez masywne gwiazdy, co w rezultacie doprowadza do zapadnięcia i eksplozji.
(VOA News)
