Studenckie Koło Astronautyczne opublikowało zestaw szczegółów dotyczących misji PW-Sat 2. Ze wstępnych założeń wynika, że PW-Sat 2 ma być satelitą standardu CubeSat 2U i będzie wyposażony m.in. w deorbitujący żagiel oraz dwie kamery. Jednocześnie dokonano analizy wyników uzyskanych przez pierwszą misję PW-Sat.
Pierwszy polski satelita, studencki PW-Sat, został wystrzelony 13 lutego 2012 roku za pomocą europejskiej rakiety Vega. “Zbudowali go studenci ze Studenckiego Koła Astronautycznego (SKA), działającego przy Wydziale MEiL oraz Studenckiego Koła Inżynierii Kosmicznej (SKIK) przy wydziale EiTi z Politechniki Warszawskiej z pomocą naukowców z Centrum Badań Kosmicznych PAN. Misja tego satelity okazała się być w dużej części sukcesem, a główny cel projektu – edukacyjny – został osiągnięty. PW-Sat jest satelitą standardu CubeSat 1U. Satelity tego formatu mają wymiary 10×10×11,3cm i masę maksymalną 1,33 kg .
Gdy misja PW-Sat dobiegała końca, w kręgach SKA pojawiło się pytanie – co dalej? Odpowiedzią jest projekt PW-Sat 2. Jeszcze w zeszłym roku rozpoczęły się wstępne prace przy projekcie PW-Sat 2. Pierwsze wyniki prac zostały właśnie opublikowane i zawierają wstępne założenia tego projektu. Te wyniki są streszczeniem 30 stronicowego dokumentu w języku angielskim, który powstał w ciągu kilku tygodni po marcowych warsztatach studentów związanych z projektem PW-Sat 2.
Jaki jest cel główny misji PW-Sat 2? W streszczeniu można przeczytać:
Celem projektu PW-Sat2 jest edukacja poprzez umożliwienie młodym inżynierom zdobycia doświadczenia w samodzielnym zarządzaniu i pracy nad rzeczywistym projektem kosmicznym. Jednocześnie będzie to okazja do przetestowania w warunkach kosmicznych autorskich technologii opracowanych przez studentów i wykształcenia kadr dla powstającego w Polsce przemysłu kosmicznego.
Ten cel zostanie zrealizowany poprzez budowę CubeSata formatu 2U (dwie jednostki, dwa razy większy od pierwszego PW-Sata), który zostanie wyniesiony na orbitę zanim uczestniczący w projekcie studenci zakończą swoją naukę. Aktualnie zakłada się, że start satelity nastąpi do jesieni 2015 roku.
We wnętrzu PW-Sata 2 znajdą się elementy stanowiące platformę satelitarną oraz ładunek użyteczny. Do platformy można zaliczyć następujące subsystemy:
- OBC (Onboard Computer) – komputer pokładowy;
- COM (Communication) – podzespół odpowiedzialny za transmisję sygnału i komunikację z OBC;
- AntS (Antennas) – anteny;
- EPS (Electrical Power System) – system zasilania wraz z bateriami;
- ADCS (Attitude Determination and Control System) – system odpowiedzialny za orientację satelity.
Z kolei do ładunku użytecznego będą należeć następujące instrumenty:
- System rozkładania żagla – system będzie składał się z pojemnika na żagiel wraz z żaglem i płytki elektroniki do obsługi podzespołu;
- Sun Sensor – czujnik słoneczny, odpowiedzialny za wyznaczanie orientacji satelity względem Ziemi i/lub Słońca;
- CAM 1, CAM 2 (cameras) – pierwsza (większa) będzie fotografowała Ziemię i być może dostarczy nam pierwszych polskich zdjęć Ziemi wykonanych z kosmosu. Druga, bardzo niewielka, będzie filmowała i robiła zdjęcia procesu rozkładania się żagla aby zweryfikować czy proces ten przebiegał poprawnie i sprawdzić jak żagiel zachowuje się po rozłożeniu.
Misja PW-Sat 2 ma mieć kilka celów, które pozwolą określić, czy projekt zakończy się pełnym czy „tylko” częściowym sukcesem. Aktualnie wyznaczone poziomy sukcesu są następujące:
- Satelita złożony i przetestowany przed startem, gotowość do lotu,
- Satelita zaakceptowany do startu,
- Satelita zintegrowany z rakietą na wyrzutni startowej,
- Satelita wystrzelony na orbitę,
- Satelita działa w trybie podstawowym, wszystkie podstawowe podzespoły działają na nominalnym poziomie,
- Komunikacja działa na podstawowym paśmie (UHF transmisja/odbiór, anteny rozłożone prawidłowo, dane wysłane na Ziemię),
- Mamy kontrolę nad satelitą ze stacji naziemnej,
- Udane rozłożenie otwieranych paneli słonecznych i dostarczenie wymaganej mocy,
- Sun Sensor (czujnik słoneczny) działa i mierzy orientację satelity względem Słońca,
- ADCS (system kontroli orientacji) działa, jest możliwość zdalnej kontroli orientacji z Ziemi,
- Komunikacja działa na dodatkowym paśmie S-band,
- CAM1 (kamera 1) działa i wysyła zdjęcia na Ziemię,
- Żagiel zostaje prawidłowo rozłożony,
- CAM2 (kamera 2) nagrywa proces otwierania żagla i wysyła nagranie na Ziemię,
- Satelita zostaje zdeorbitowany, następuje koniec misji.
Wszystkie powyższe prace były wykonywane w ramach tzw. Fazy 0 projektu satelitarnego, w trakcie której dokonano także przeglądu wyników uzyskanych przez misję PW-Sat. Teraz czas na Fazę A, w trakcie której zaczną się dedykowane prace nad satelitą (ściślej – nad poszczególnymi komponentami PW-Sata 2). Te prace w Fazie A zostaną wykonane na podstawie celów i terminów wyznaczonych podczas Fazy 0. Faza A będzie trwać około 6 miesięcy i w jej trakcie powstanie m.in. kilka „konkurujących” ze sobą koncepcji poszczególnych podzespołów i spośród nich zostaną wybrane te do rozwoju podczas Fazy B.
Typowy projekt satelitarny (w pełni zrealizowany, nie anulowany w trakcie realizacji) jest realizowany pomiędzy Fazą A a Fazą F, która oznacza zakończenie misji. O wszystkich pracach SKA będzie informować na łamach swojej strony www.pw-sat.pl oraz na profilu Faceboook.
Grafika w galerii tego artykułu prezentuje typowy wygląd satelity formatu CubeSat 2U. W tym przypadku jest to Cubebug-1, który został wystrzelony 26 kwietnia tego roku na pokładzie chińskiej rakiety CZ-2D. PW-Sat 2 może mieć podobny wygląd, ale niektóre szczegóły (np. wielkość i ilość paneli słonecznych, ułożenie anten itp.) będą z pewnością inne.
(PW-Sat)
{module [346]}
