Koniec misji Jason-1

0

1 lipca zakończono misję satelity Jason-1.

O kłopotach misji Jason-1 informowało w ostatnich tygodniach polskie Obserwatorium Astrogeodynamiczne w Borowcu. Dwudziestego pierwszego czerwca Obserwatorium odebrało, poprzez sieć International Laser Ranging Service (ILRS), do której należy, prośbę od amerykańskiego JPL i francuskiego CNES o ustalenie pozycji satelity, gdyż utracono z nim łączność. Satelita był wyposażony w odbłyśniki, stąd była możliwość zastosowania takiej metody odszukania statku na niebie.

Jeszcze tego samego wieczoru trafienia w satelitę zgłosiła włoska stacja laserowa Matera i amerykańska Monument Peak. Satelita znajdował się na swojej prawidłowej pozycji i był odpowiednio zorientowany w kierunku Ziemi. Jednak faktem pozostawało, że nie nawiązał dwóch planowanych sesji łącznościowych o 01:14 i 02:49 UTC. Po konsultacjach z producentem statku, firmą Thales Alenia Space, uznano to za możliwy objaw awarii nadajnika Jazona.

Stan rzeczy potwierdzał się w trakcie kolejnych dni. Do 25 czerwca nie udawało się uzyskać połączenia mimo, że stacje laserowe skutecznie trafiały w odbłyśniki statku, co oznaczało, że przez cały czas trzyma on prawidłową orientację do Ziemi. Na poniedziałek 1 lipca zaplanowano próbę zmiany orientacji satelity z kierunku nadir na kierunek do Słońca. Manewr miał być obserwowany przez możliwie najwięcej stacji laserowych, które mogły potwierdzić zmianę orientacji przez satelitę.

Niestety, tego samego dnia, 1 lipca o godzinie 16:37 UTC, ogłoszono koniec misji. Oznacza to, że satelita nie zareagował na żadne z prób nawiązania łączności. Misja Jasona-1 trwała jedenaście i pół roku (planowo: 5 lat). Na szybką decyzję o wyłączeniu tej ważnej w świecie naukowym misji altimetrycznej miał zapewne wpływ fakt, że od 2008 roku amerykańsko-francuski Jason-1 ma młodsze zastępstwo w postaci satelity Jason-2 (który powstał przy szerszej współpracy na linii NASA-NOAA-EUMETSAT-CNES). W 2015 roku ma zaś zostać wyniesiony trzeci statek o tym imieniu. Aczkolwiek oba satelity działające razem zapewniały bardziej wartościowe dane o wysokości i topografii oceanów, cyklu pływowym, czy stanie falowania mórz. 

(OA Borowiec)

{module[346]}

Comments are closed.