Ludzkość zna już ponad 10 tysięcy planetoid i komet, które zbliżają się do Ziemi. Dziesięciotysięcznym obiektem była planetoida o nazwie 2013 MZ5, którą wykryto 18 czerwca.
Obiekty typu NEO (ang. Near Earth Object) to komety i planetoidy, które mogą zbliżyć się do Ziemi. Aby planetoida lub kometa została zaklasyfikowana jako NEO, obiekt musi przynajmniej czasowo znajdować się w przestrzeni pomiędzy 0,983 a 1,3 jednostki astronomicznej. Czasem zdarza się, że obiekt typu NEO przemyka pomiędzy Ziemią a Księżycem, a rzadziej – uderza w naszą planetę lub w Księżyc.
Rozmiary obiektów z grupy NEO są różne – najmniejsze z nich to mikrometeoroidy, a największa jest planetoida nazwana 1036 Gaymed, o średnicy około 34 km. W porównaniu z Pasem Planetoid, obiekty z grupy NEO są dość małe – stąd ich wykrywanie nastąpiło dopiero w XX wieku i wyraźnie przyśpieszyło w ostatnich kilkunastu latach.
Jak nietrudno zgadnąć, grupa NEO powstała dla katalogowania obiektów, które mogą zagrozić ludzkości na Ziemi. Jedną z podgrup obiektów typu NEO jest grupa PHO (ang. Potentially Hazardous Object). Do PHO zalicza się wszystkie obiekty, które mogą zbliżyć się do Ziemi na mniej niż 0,05 jednostki astronomicznej (około 7,5 miliona kilometrów) i są na tyle duże, by wyrządzić poważne szkody na naszej planecie (przynajmniej 100 lub 150 metrów średnicy).
Dzięki współczesnym metodom detekcji ilość wykrywanych obiektów typu NEO szybko rośnie. W lutym tego roku ludzkość znała 9683 obiekty typu NEO, z których 93 to komety a 9650 to planetoidy. Natomiast 18 czerwca 2013 roku wykryto dziesięciotysięczny obiekt typu NEO. Tę planetoidę wykrył program PanSTARRS z Hawajów. Obiekt otrzymał nazwę 2012 MZ5 i ma szacowaną średnicę około 300 metrów. Pierwsze zdjęcie w galerii tego artykułu prezentuje statyczny obraz 2013 MZ5, a drugi – animację ruchu tej planetoidy. Obrazy uzyskano za pomocą teleskopu PanSTARR-1.
Aktualnie szacuje się, że istnieje około 15 tysięcy NEO większych od 140 metrów i około miliona NEO większych od 30 metrów. Szacuje się również, że ludzkość zna już ponad 90 procent NEO większych od 1 kilometra, około 30 procent NEO większych od 140 metrów i zaledwie 1 procent NEO w zakresie 30-100 metrów. Bez wątpienia, wiele mniejszych obiektów wciąż umyka detekcji, czego przykładem jest meteoryt czelabiński z 15 lutego tego roku. Małe rozmiary niewykrytych obiektów z populacji NEO oznaczają także, że przyszłe generacje teleskopów i misji kosmicznych służących do wykrywania planetoid i komet z tej grupy będą musiały charakteryzować się coraz wyższym zaawansowaniem technologicznym.
(JPL)
{module [346]}