Trwają próby przywrócenia łączności z satelitą Envisat. W międzyczasie inne satelity prowadzą optyczne i radarowe obserwacje tego największego satelity ESA.
Od 8 kwietnia nie ma kontaktu z największym satelitą środowiskowym w historii, europejskim Envisatem. Trwają próby nawiązania ponownego kontaktu ze statkiem.
Aby ustalić status satelity prowadzone są jego obserwacje optyczne, radarowe i laserowe. Podstawą planu ratunkowego będzie stwierdzenie czy statek znajduje się w trybie bezpiecznym (safe mode). W tym celu kontrolerzy misji zbierają informacje ze wszystkich możliwych źródeł. ESA współpracuje w tym względzie z innymi organizacjami krajowymi i międzynarodowymi.
Pomocy udzieliła już Francja, skierowując swojego nowego satelitę do optycznej obserwacji Ziemi w stronę Envisata, uzyskując jego bardzo dokładne zdjęcia. Załączone zdjęcie przedstawia satelitę Envisat sfotografowanego 15 kwietnia z odległości około 100 kilometrów. Zdjęcia pomogą ustalić stan ogniw słonecznych satelity i ich położenia względem Słońca, co pozwoli określić czy Evisat ma możliwość generowania energii elektrycznej na własne potrzeby.
“Jesteśmy naprawdę wdzięczni CNES [francuska agencja kosmiczna] za propozycję i wykonanie zdjęć Envisata za pomocą satelitów Pleiades i SPOT” – deklarował Volker Liebig, dyrektor programu obserwacji Ziemi ESA. “Dodatkowe obserwacje wykonywane są z różnych miejsc kuli ziemskiej, co pokazuje jak społeczność międzynarodowa współpracuje w śledzeniu tego zasłużonego satelity”.
Obrazy radarowe statku wykonał za to niemiecki Instytut Fraunhofera (wydział fizyki wysokich częstotliwości i technik radarowych w Wachtbergu) za pomocą naziemnego radaru TIRA, służącego na co dzień do śledzenia obiektów wyniesionych w przestrzeń kosmiczną.
Pomocy udzieli też amerykanie, dostarczając danych zebranych przez Joint Space Operations Center.
Przyczyny utraty łączności z satelitą Envisat pozostają nieznane.
Satelita Pleiades-1 został wysłany 17 grudnia 2011 roku, a pierwsze zdjęcia opublikowano w lutym tego roku.
(ESA)
