Jeśli na Marsie kiedykolwiek istniały oceany, to musiały one być w znacznej części pokryte lodem. Do takich wniosków doszedł zespół naukowców m.in. z SETI i NASA. Podstawą do tego wniosku jest brak detekcji pewnej grupy minerałów w północnych regionach Czerwonej Planety.
Czy na Marsie znajdowały się kiedyś oceany? Wygląd północnej półkuli Czerwonej Planety – położonej niżej od terenów z południa i charakteryzujący się inną rzeźbą terenu – zdaje się sugerować obecność dawnego dużego zbiornika wodnego. Ponadto wiele marsjańskich tworów, wyglądających niczym wyschnięte koryta rzek, prowadzi właśnie na północ, a miejsca, w których się kończą często przypominają brzeg. Wreszcie obecność niektórych minerałów oraz różnych glin dodatkowo wspiera tę hipotezę. Wydaje się więc pewne, że miliardy lat temu na Marsie istniał słony ocean, nazywany przez naukowców Oceanus Borealis.
Ta teoria ma jednak pewien słaby punkt – brak krzemianów na północnej półkuli Marsa. Krzemiany są ściśle związane z obecnością wody i są powszechne w ziemskich sedymentach morskich. Połączenie braku krzemianów oraz hipotezy marsjańskiego oceanu jest możliwe jednak przy założeniu, że Oceanus Borealis był bardzo chłodnym zbiornikiem wody, w pewnej części skutym lodem, a na jego brzegach znajdowały się lodowce. W takich warunkach powstawanie krzemianów jest utrudnione.
W chwili obecnej najbardziej popularne są dwie teorie na temat przeszłości Czerwonej Planety. Według jednej z nich Mars niegdyś był stosunkowo ciepły i wilgotny (z rozległym oceanem), a według drugiej – chłodny i suchy, jedynie z okresowymi wypływami wody (bez oceanu). Teoria chłodnego oceanu otoczonego lodowcami wydaje się być “pośrednią” i być może przyczyni się do rozwikłania zagadki wody na Marsie oraz obecnego wyglądu tej planety. Może mieć to także duże znaczenie dla zrozumienia kwestii życia na Marsie.
(Nature Geoscience)
