15 czerwca Islamska Republika Iranu wystrzeliła rakietę Safir z satelitą Rasad-1 (Obserwacja w języku farsi). Jest to łącznie trzeci perski obiekt na orbicie, po wystrzelonym własnymi siłami satelicie Omid (Nadzieja) oraz przy pomocy rosyjskiej rakiety Comos-3M Sina-1 (Pierwszy).
Start odbył się z poligonu wojskowego w południowej części prowincji Semnan. Rakieta Safir-1B wyniosła 15-kilogramowego satelitę na orbitę o parametrach 236 na 299 km oraz inklinacji 55,7 stopni. Sam satelita nie posiada znaczącej wartości militarnej, rozdzielczość wykonywanych zdjęć wynosi zaledwie 150 metrów na piksel, niemniej jest to ważny krok dla irańskiej teledetekcji oraz meteorologii. Zachodni i izraelscy specjaliści rozpatrują irański program kosmiczny w kategoriach wojskowych. Dla analityków szczególnie ciekawe są parametry rakiet nośnych i możliwości przenoszenia ładunków bojowych.
Iran zaś ponawia stwierdzenie, iż krajowy program kosmiczny ma wyłącznie cywilne zastosowanie. Do końca 2012 roku zaplanowano jeszcze dwa starty perskich satelitów: Fadżr (Świt) oraz Tulou (Zachód Słońca). Dalsze w kolejce do wystrzelenia są satelity Zafar (Zwycięstwo) oraz Amir Kabir (XIX wieczny kanclerz Persji).
W ostatnich latach Iran co pewien czas zapowiada zrealizowanie własnymi siłami lotu załogowego. Irański astronauta mógłby polecieć około 2020 roku. Byłby to wielki sukces dla kraju starającego się o dominację w regionie Zatoki Perskiej, sama realizacja tego planu jest jednak trudna do przewidzenia i raczej mało prawdopodobna.
Iran jest dziewiątym państwem, które samodzielnie umieściło ładunek na orbicie okołoziemskiej.
