Przy okazji targów lotniczych Le Bourget pojawiły się nowe informacje związane z kolejną europejską rakietą nośną. W tej chwili rakieta nosi roboczą nazwę New Generation Launcher, ale jest także zwana potocznie Ariane 6. Rakieta powinna być gotowa około 2025 roku.
Obecnie najważniejszą rakietą Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) jest Ariane 5. Jest to konstrukcja, która w tej chwili znajduje się na etapie “wieku średniego” i niektóre jej komponenty w perspektywie najbliższych kilku lat mogą zacząć stawać się przestarzałe. Ponadto, jest to stosunkowo potężna rakieta (od 6200 do 10500 kg na orbitę transferową GTO, w zależności od wersji) i dlatego najczęściej wynosi dwa satelity telekomunikacyjne, by móc wykorzystać swoje możliwości nośne. Oczywiście, dwa różne ładunki oznaczają problemy z integracją i dość często nośność Ariane 5 nie jest w pełni wykorzystywana.
ESA jest świadoma ograniczeń Ariane 5 i już od 2003 roku pracuje nad jej potencjalnymi następcami. W tej chwili wydaje się, że wstępne prace koncepcyjne i definicja celów są już na zakończeniu i czas na rozwój wskazanych technologii. Następca Ariane 5 nosi w tej chwili roboczą nazwę New Generation Launcher (NGL) albo też Ariane 6. Planiści ESA postulują, by NGL była mniejsza, prostsza i tańsza w obsłudze. Proponuje się, by w wersji podstawowej Ariane 6 była zdolna wynosić około 3 ton na GTO, co po zastosowaniu pomocniczych rakiet na paliwo nośne może wzrosnąć do około 8 ton. Jest to zatem dość prawdopodobny zakres mas, w którym będą znajdować się przyszłe satelity telekomunikacyjne wysyłane na orbitę geostacjonarną.
Pierwszy lot NGL planowany jest około 2025 roku. Oczywiście, Ariane 6 wynosiłaby także ładunki na inne orbity wokółziemskie. Nośność tej rakiety zdaje się sugerować jedynie bezzałogowe przeznaczenie, co oznacza że Ariane 5 nadal będzie użytkowana – jeśli pojazd ATV lub jego wersje rozwojowe nadal będą w służbie.
Aktualnie rozpatrywanych jest kilka potencjalnych konfiguracji tej rakiety – dwustopniowa w różnych wersjach, z metanem lub ciekłym wodorem jako paliwem i trzystopniowa, w której dwa pierwsze stopnie byłyby napędzane paliwem stałym.
Prace nad NGL postępują w ramach programu Future Launchers Preparatory Programme (FLPP), w którym uczestniczy 14 członków ESA. Co ciekawe, jednym z krajów, który uczestniczy w programie FLPP są Czechy, co można zinterpretować jako chęć tego państwa do długoterminowego uczestniczenia w ważnym, wręcz strategicznym, programie ESA. Jest to bardzo odważny i dobry krok Czech – nowego członka ESA.
