Kontrolerzy największego satelity środowiskowego, Envisat, obniżyli jego orbitę, aby oszczędzając paliwo wydłużyć czas pracy statku o trzy lata. Pracujący od 2002 roku satelita po raz kolejny dostarcza nieocenionych danych obserwacyjnych.
Envisat jest największym w historii satelitą obserwacji Ziemi, wystrzelonym przez ESA w 2002 roku. Kombinacja 10 przyrządów naukowych dostarcza danych o ziemskiej atmosferze, pokrywie lądowe, pokrywie lodowej i oceanicznej. Początkowo planowana na 5 lat misja została przedłużona do 2010. Ponieważ rok 2010 zmierza ku końcowi, a statek nadal znajduje się w bardzo dobrym stanie i posiada zapasy paliwa, ESA zdecydowała o przedłużeniu jego misji po raz kolejny, do 2013 roku. Projekt przedłużonej misji otrzymał nazwę “Envisat 2010+”.
Aby wydłużyć czas pracy satelity, inżynierowie z European Space Research and Technology Centre (ESTEC, Noordwijk, Holandia) zdecydowali obniżyć jego orbitę z 800 do 783 km. Skutkiem czego w trakcie kolejnych trzech lat nie będzie trzeba korygować nachylenia orbity satelity.
Manewr zmiany orbity 8 tonowego satelity rozpoczął się 22 października rano. Dwa 28 minutowe włączenia silników obniżyły jego orbitę o 10 kilometrów. Kolejne dwa włączenia silników wieczorem 26 października obniżyły ją o kolejne 7 km, do końcowej wartości 783 km. Kolejnego dnia rozpoczęto ponowne włączanie instrumentów naukowych Envisata.
Próbne zdjęcia optyczne i obrazy radarowe pokazują, że satelita dostarcza danych takiej samej wysokiej jakości, co z poprzedniej orbity. Po 2 listopada, tak jak po przeprowadzeniu sprawdzenia stanu satelity po manewrach, wznowi normalną pracę. Na przełom listopada i grudnia planuję się dodatkową fazę kalibracji i sprawdzania nadsyłanych przez statek danych. Zespoły naukowców sprawdzą poprawność ponad 100 wielkości pomiarowych, jakie otrzymywane są z instrumentów naukowych statku, w tym temperatury powierzchni mórz, intensywności wegetacji roślinnej, czy stężenia gazów cieplarnianych.
Projekt Envisat 2010+ jest prowadzony przez trzy ośrodki ESA: ESTEC, ESOC (Darmstadt, Niemcy) i ESRIN (Frascati, Włochy).
Źródło: ESA
Kilka miesięcy temu pisaliśmy o potencjalnym problemie, jaki Envisat może stworzyć po zakończeniu misji.
