W ostatnią sobotę z Kompleksu Startowego Yoshinobu, mieszczącego się w należącym do japońskiej agencji kosmicznej JAXA Centrum Kosmicznym Tanegashima, wystartowała o godzinie 13:17 CEST rakieta H-IIA nr 18. Ładunkiem był pierwszy Satelita Quasi-Zenitalny – “MICHIBIKI” (oznacza naprowadzanie), który będzie wspomagał odbieranie sygnałów przez odbiorniki GPS na terenie Japonii. Zapis ze startu zamieszczony w poniższym artykule.
Lot rakiety H-IIA, która wystartowała o godzinie 13:17 CEST dnia 11 września 2010 roku, przebiegał bardzo płynnie i po 28 minutach oraz 27 sekundach, potwierdzono oddzielenie się satelity. Pogoda w czasie dnia startu była wyjątkowo piękna – wiał łagodny wiatr, a temperatura wynosiła 26 stopni Celsjusza. Zapis ze startu :
{youtube}UK2g3h6HIBw{/youtube}
Na potrzeby wyniesienia MICHIBIKI zastosowano rakietę typu “H2A202”, z zastosowaniem dwóch silników pomocniczych SRB oraz modelu osłony aerodynamicznej 4S o średnicy czterech metrów. Za przygotowania do startu odpowiedzialna była firma Mitsubishi Heavy Industries, która standardowo obejmuje te obowiązki w przypadku rakiet H-IIA.
Start był opóźniony o około miesiąc z uwagi na znalezienie pewnej usterki w systemie kół reakcyjnych satelity MICHIBIKI. Odpowiedzialne są one za utrzymywanie poprawnej orientacji satelity oraz wykonywanie niewielkich manewrów.
W dzisiejszych czasach urządzenia i odbiorniki wykorzystujące sygnały nadawane przez satelity GPS, są coraz powszechniej wykorzystywane. Nawet w Polsce telefony komórkowe z nawigacją czy aparaty GPS używane w samochodach nie są już niczym nadzwyczajnym. W Japonii technologia ta została jednak wprowadzona dużo wcześniej. Niestety przeciętny japoński użytkownik GPS, z uwagi na infrastrukturę miast (wysokie drapacze chmur) czy górzyste rejony, w których zamieszkuje, natrafia często na problemy z uzyskaniem poprawnego odczytu pozycji. Pierwszy Satelita Quasi-Zenitalny – MICHIBIKI, ma pomóc w rozwiązaniu tego problemu.
Zadaniem statku będzie przetestowanie nowej, japońskiej koncepcji, która polega na wzmocnieniu i zwiększeniu zasięgu amerykańskiej konstelacji satelitów GPS. MICHIBIKI to satelita nawigacyjny, który będzie krążył po orbicie o wysokości 40000 kilometrów i łącznie będzie spędzał 8 godzin nad Japonią. W 10% przypadków odbiór sygnałów z przynajmniej 4 satelitów amerykańskiego systemu nawigacyjnego GPS był utrudniony. Teraz prawdopodobnie te ‘przerwy’ w zasięgu zostaną w pewnym stopniu wyeliminowane.
Satelita posiada masę 4 ton i składa się z prostopadłościennego bloku o wymiarach 2.9 x 3.1 x 6.2 metrów oraz dwóch paneli słonecznych, których rozpiętość po rozłożeniu wynosi 25.3 metry. Panele będą dostarczać energii elektrycznej do układów MICHIBIKI. Na satelicie umieszczonych jest kilka istotnych elementów: Antena TTS – antena transmisyjna/odbiorcza, która będzie wykorzystywana do testów kalibracyjnych pokładowego zegara, Laser Reflector – system laserowy, dzięki któremu będzie można zweryfikować parametry orbity oraz działanie zegara. Ponadto na satelicie zainstalowana jest Antena pasma L (L-band Antenna), zadaniem której będzie transmitowanie na czterech pasmach częstotliwości pięciu sygnałów pozycyjnych, wliczając w to informację o położeniu MICHIBIKI oraz dokładnym czasie. W celu osiągnięcia dokładności w pozycjonowaniu dochodzącej do 1 metra, wzmacniać sygnały pozycyjne będzie Antena L1-SAIF. Wreszcie Antena TT&C pasma C będzie odbierała poprawki ze stacji namierzania i komunikacji na Okinawie. Tą drogą będą też płynęły polecenia oraz informacje zwrotne dotyczące kontrolowania satelity.
(JAXA)
