We Wszechświecie są wyjątkowe miejsca, gdzie promieniowanie pochodzące od masywnych gwiazd, rzeźbi w zimnych molekularnych chmurach, tworząc niesamowite, fantastyczne struktury. Jedno z takich miejsc znalazło się na celowniku Kosmicznego Teleskopu Hubble’a. Słupy o wysokości 1 roku świetlnego, złożone z zimnego wodoru oraz pyłu, zlokalizowane są w Mgławicy Carina.
Zdjęcie w galerii jest efektem połączenia dwóch sesji obserwacyjnych Mgławicy Carina, przeprowadzonych przez Teleskop Hubble’a. W 2005 roku został zebrany materiał w świetle wodoru (emitowanym przez atomy wodoru), natomiast w 2010 roku w świetle tlenu (emitowanym przez atomy tlenu). W obu przypadkach materiał zarejstrowano za pomocą instrumentu ACS (Advanced Camera for Surveys). Wielka Mgławica w Kilu leży w odległości około 7500 lat świetlnych od Ziemi w konstelacji nieba południowego – Kilu.
Mgławica Carina, znana równie jako NGC 3372, jest ogromną, jasną mgławicą, która otacza kilka gromad otwartych gwiazd. Pośród nich znajdują się m.in. HD 93129A i Eta Carinae, jedne z najjaśniejszych oraz najmasywniejszych gwiazd w Drodze Mlecznej. Mgławica ta jest przykładem jednej z największych mgławic dyfuzyjnych na naszym niebie. Z uwagi na swoje położenie (na południowym niebie) jest mniej popularna od Wielkiej Mgławicy w Orionie, pomimo tego, że jest od niej cztery razy większa oraz trochę jaśniejsza. Obiekt ten został odkryty przez Nicolasa Louisa de Lacaille z Przylądka Dobrej Nadziei w latach 1751-1752.
(NASA, ESA. STScI/AURA)
