Siły zbrojne USA, oraz firmy Lockheed Martin i Aerospace Corporation, poinformowały o sukcesie operacji korekty położenia satelity wyłącznie za pomocą kół reakcyjnych (zamachowych).
Zespół inżynierów 3. Dywizjonu Operacji Kosmicznych (3rd Space Operations Squadron) sił powietrznych USA i firm Lockheed Martin i Aerospace Corporation pomyślnie przeprowadziły operację zmiany położenia satelity za pomocą kół zamachowych, bez użycia silniczków korekcyjnych. Test pokazał tym samym, że do poruszania satelitą nie są konieczne silniczki manewrowe, co daje nadzieje na możliwość przedłużenia czasu trwania misji kosmicznych, uzależnionego od zapasów paliwa takich silniczków.
Większość satelitów wynoszona jest z ograniczonym zapasem paliwa koniecznego do manewrowania nim na orbicie lub do zmiany jego wysokości. Przeprowadzona operacja polegała na celowym odchyleniu satelity, i tym samym jego anten przekazujących łączność do i z jednostek wojskowych, z pierwotnego położenia. Po potwierdzeniu utraty widzialności Ziemi przez anteny, czyli utracie łączności z użytkownikami satelity, operatorzy wydali statkowi serię radiokomend, które miały wyprowadzić go z niewłaściwego położenia i przywrócić normalne działanie. Normalnie do takiej procedury wykorzystuje się silniczki odrzutowe lub rakietowe satelity, co wymaga zużycia paliwa. Tym razem użyto jedynie kół reakcyjnych (zamachowych) będących na pokładzie statku.
Do testów wykorzystano jeden z satelitów Defense Satellite Communication System (DSCS), których konstelację obsługuje 3. Dywizjon. Żołnierze mają nadzieję, że pozwoli to na przedłużenie żywotności wielu misji kosmicznych, w tym również serii DSCS. Większość satelitów DSCS została wyniesiona w latach 80. i 90. XX wieku, dlatego tak istotna dla wojska jest możliwość przedłużenia czasu ich działania.
Ponadsześciogodzinna operacja była kulminacją kilu miesięcy prac. Ich koncepcje przygotował Lockheed Martin Space Systems, a szczegóły 3 SOPS. Zarówno strona wojskowa jak i prywatna przeprowadzała wielokrotnie symulacje testowanej sytuacji, aby mieć pewność, że symulowana sytuacja nie stała się rzeczywistą. Nieprzypadkowy jest nawet czas przeprowadzenia badań. Okres przesilenia letniego jest uważany za najtrudniejszy w kontekście ponownego ustalania widoczności anteny-Ziemia, ze względu na wzajemne położenie statku, Ziemi i Słońca.
Źródło: Space Daily
