Druga próba startu rakiety H-IIA – przegląd ładunku

0

Japońska agencja kosmiczna JAXA przygotowuje się do drugiej próby startu rakiety H-IIA, która wyniesie na orbitę sondę Venus Climate Orbiter, demonstrator nowej technologii napędu wykorzystujący żagiel słoneczny – IKAROS, oraz kilka mniejszych uniwersyteckich satelitów. Pierwsza próba startu z Tanegashima Space Center 17 maja została odwołana na skutek złych warunków pogodowych. Dzisiejszy start planowany jest na godzinę 23:58 CEST.

Uaktualnienie: rakieta H-IIA wystartowała pomyślnie. Wszystkie ładunki, w tym VCO Akatsuki, rozpoczęły swoje indywidualne misje. W artykule zamieszczamy zapis wideo ze startu.

Rakieta H-IIA nr 17, która w chwili obecnej jest już zatankowana i czeka na stanowisku startowym, posiada oznaczenie ‘H2A202’. W tej konfiguracji użyte zostaną dwie rakiety pomocnicze na paliwo stałe – SRB (Solid Rocket Boosters), a osłona aerodynamiczna posiada średnicę 4 metrów. Serwisowaniem rakiety podczas przygotowań i samego startu zajmuje się kompania Mitsubishi Heavy Industries.

VCO ‘Akatsuki’ (Planet-C) będzie drugą, po wysłanej na Marsa Nozomi kilka lat temu, międzyplanetarną sondą wysłaną przez japończyków. Głównym celem będzie przeprowadzenie kompleksowych badań tajemniczej wenusjańskiej atmosfery.

Sonda ma masę 227 kilogramów i długość życia przewidywaną na 4.5 lata. Orbita VCO przebiegać będzie na wysokości od 300 do 80,000 kilometrów nad powierzchnią Wenus. Ta spora różnica ułatwi przeprowadzenie obserwacji fenomenów meteorologicznych na planecie. Zostanie zbadana ilość cząstek uciekających z górnych warstw atmosfery. Wenus jest bardzo ciekawym obiektem badań, gdyż zmiany które na niej zachodzą, być może pomogą nam zrozumieć zmiany klimatu na bliźniaczej Ziemi. Możliwe także będzie podjęcie zdjęć o dużej rozdzielczości planety oraz obserwacje silnych burzowych wiatrów, których prędkość osiąga czasami 100m/s – 60 razy szybciej niż wynosi prędkość rotacji Wenus. Wyjaśnienie tej zagadki jest swoistym złotym Graalem, naukowcy nie są w stanie wyjaśnić z meteorologicznego punktu widzenia jak takie wiatry mogą tam na powierzchni występować.

Akatsuki potwierdzi także, poprzez badania w podczerwieni, czy wulkany na powierzchni są wciąż aktywne.

Drugim dużym ładunkiem rakiety jest IKAROS (Interplanetary Kite-craft Accelerated by Radiation Of the Sun) – statek będący dużym żaglem słonecznym, który wykorzystywał będzie ciśnienie wytwarzane przez strumienie fotonów (oraz w niewielkiej części wiatr słoneczny). Celem tej misji będzie demonstracja tej niesamowitej technologii – weryfikacji poddana zostanie możliwość poruszania się wykorzystując w tym celu tylko żagiel słoneczny, działający niczym wielka membrana. Energię elektryczną, potrzebną do zasilania instrumentów pokładowych, uzyska się z cienkowarstwowych ogniw słonecznych o grubości 25 μm (znajdujących się na żaglu), wykonanych z amorficznego krzemu.

Mniejszym ładunkiem rakiety jest satelita UNITEC-1, który – jeśli start i umieszczenie na orbicie zakończone zostaną sukcesem  – zostanie pierwszym satelitą uniwersyteckim wysłanym w głęboką przestrzeń kosmiczną!

Pozostałymi 3 jednostkami lecącymi w przedziale ładunkowym są pikosatelity – WASEDA-SAT2, K-SAT i Negai. Umieszczone są one na adapterze J-POD (Picosatellite Deployer).

Rakieta H-IIA zostanie wystrzelona ze stanowiska ‘Launch Pad 1’ kompleksu Yoshinobu. Następnie będzie miał miejsce przelot nad Oceanem Spokojnym, odstrzelone zostaną dopalacze SRB, osłona ładunku, a potem pierwszy stopień.

Po pierwszym odpaleniu silnika drugiego stopnia, odseparowane zostaną 3 pikosatelity na adapterze J-POD. Po drugim odpaleniu na orbicie transferowej do Wenus umieszczona zostanie główna sonda – Akatsuki. Drugi stopień rakiety będzie dalej kontynuował swój lot, uwalniając z adaptera ładunkowego PAF (Payload Attach Fitting) po pewnym czasie pozostałe dwa ładunki – próbnik IKAROS oraz satelitę UNITEC-1.

{youtube}nF5zNuWLIxI{/youtube}
Zapis ze startu H-IIA 17 / Credits: luckysnightmare, youtube.com

17 start rakiety H-2A będzie można obejrzeć pod tym linkiem.

Źródło: artykuł na nasaspaceflight.com

Comments are closed.