Analiza danych opublikowanych w 1997 roku i zebranych przez europejskiego satelitę Hipparcos, który precyzyjnie rejestrował położenie i prędkość około stu tysięcy gwiazd Drogi Mlecznej, umożliwiła wyznaczenie grupy obiektów, które w przeszłości znajdowały się w pobliżu Słońca lub znajdować się tam będą w przyszłości. Jak się okazało do grupy tej należy obecnie 156 obiektów – oznacza to, że do bliskiego przejścia gwiazdy w pobliżu Układu Słonecznego dochodzi relatywnie często – dzieje się to co około dwa miliony lat. W 2007 roku opublikowano jednak uaktualniony katalog Hipparcos oraz dodano nowe obserwacje wykonane w ramach innych programów i misji.
Jak się okazało do grona wyżej wymienionych obiektów można doliczyć kolejne dziewięć. Nie to jest jednak najciekawsze – wśród obiektów katalogu Hipparcosa znajduje się niewielka, żółta gwiazda nosząca nie wyróżniające się oznaczenie Gliese 710. Nowe wyliczenia przeprowadzone przez Vadima Bobylewa z Obserwatorium Astronomicznego Pulkovo (Sankt Petersburg) wykazały, że istnieje duże prawdopodobieństwo, iż gwiazda ta za około 1,5 miliona lat przejdzie w stosunkowo niewielkiej odległości 0,5 parseka od Słońca.
Choć wydaje się, że to dużo – około 1,5 roku świetlnego (Ziemia znajduje się zaledwie 8 minut świetlnych od naszej gwiazdy) – to jednak może to spowodować poważne zaburzenia w tzw. chmurze Oorta (od nazwiska Jona Oorta, który jako pierwszy postulował jej istnienie), która rozciąga się prawdopodobnie od odległości około 10 do 100 tysięcy AU* od Słońca, choć niektóre opracowania umiejscawiają zewnętrzną krawędź nawet dwukrotnie dalej. Obłok ten zawiera lodowo-skalne obiekty, będące przypuszczalnie źródłem pochodzenia komet, a które stanowią pozostałość po okresie formowania się Układu Słonecznego.
Według opracowania Bobylewa istnieje aż 86% szans na przejście Gliese 710 przez obłok Oorta, co jest równoznaczne w wytrąceniem z – i tak już niestabilnych – orbit dużej liczby obiektów, których pewna część skieruje się do środka Układu Słonecznego. W efekcie wzrosną szanse na impakty tych lodowych brył z innymi obiektami – w szczególności planetami, choć dokładne prawdopodobieństwo takich zdarzeń nie jest znane.
Te same wyliczenia wykazały również, że prawdopodobieństwo na przejście Gliese 710 przez leżący znacznie bliżej pas Kuipera jest znacznie mniejsze – wynosi zaledwie 0,1%.
Informacja zbiega się w czasie z pracą teleskopu kosmicznego WISE, który jest zdolny wykrywać małe, chłodne obiekty będące w pobliżu Układu Słonecznego.
Publikacja Vadima Bobylewa jest dostępna na stronie arXiv.org.
* 100,000 AU to w przybliżeniu 1,58 roku świetlnego.
Źródło: Technology Review
