Obserwacje wykonane za pomocą Teleskopu Chandra i obserwatorium XMM-Newton wykazały, że czarna dziura w układzie Cygnus X-1 rotuje wyjątkowo powoli.
Cygnus X-1 jest silnym źródłem promieniowania rentgenowskiego w gwiazdozbiorze Łabędzia. Został odkryty w 1964r. Intensywne obserwacje w zakresie rentgenowskim i optycznym przeprowadzone w latach 70-tych wykazały, że jest to czarna dziura. Była to pierwszy przykład potwierdzonej czarnej dziury.
Obiekt ten jest położony w odległość tylko 6 000 lat świetlnych. Dzięki temu jest jasny i stanowi dobry cel badań. Od odkrycia był jednym z najdokładniej badanych źródeł rentgenowskich na niebie. Napisano o nim ponad 1000 prac naukowych.
W układzie tym czarna dziura o masie około 10 mas Słońca towarzyszy niebieskiemu nadolbrzymowi o masie około 20 mas Słońca. Silny wiatr gwiazdowy tworzy dysk akrecyjny wokół czarne dziury. Emisja rentgenowska jest wywoływana przez uwalnianie energii grawitacyjnej gazu opadającego na czarna dziurę.
Obecnie Cygnus X-1 jest nadal popularnym obiektem, pozwalającym na badania natury czarnych dziur i ich wpływu na otoczenie. Obserwacje wykonywane za pomocą Chandry i XMM-Newton są szczególnie przydatne do badań właściwości wiatru gwiazdowego zasilającego dysk akrecyjny oraz tempa rotacji czarnej dziury. Ostatnie badania wykazały, że czarna dziura obraca się bardzo wolno. Może to wskazywać, że wybuch supernowej podczas którego powstała czarna dziura był nietypowy.
Źródło:
Oficjalna strona Chandra
