Dane ze Spitzera pozwoliły na stwierdzenie, że gwiazdy występujące w centralnym regionie Drogi Mlecznej mogą być bogate w węgiel.
Do tej pory gwiazd zawierających ten pierwiastek nie udawało się wykryć w centrum Galaktyki, występują one jednak w jej bardziej zewnętrznych obszarach. Badano spektrometrycznie promieniowanie podczerwone z 40 mgławic planetarnych. 26 z nich znajdowało się w rejonie centralnym Galaktyki, a 14 w zewnętrznej części Drogi Mlecznej. W mgławicach tych znaleziono sporo krystalicznych krzemianów i wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych. W ten sposób znalezione zostały spore ilości węgla i tlenu.
Taka kombinacja pyłu złożonego ze związków tlenu i węgla jest rzadko spotykana, głownie w podwójnych układach gwiazd. Sugeruje się, że taki wynik jest skutkiem zmiany składu chemicznego zewnętrznych części gwiazdy pod koniec jej życia.
Gwiazdy w centrum Galaktyki zawierają więcej pierwiastków cięższych od wodoru niż gwiazdy w rejonach zewnętrznych. Z tego powodu modele wskazują, że węgiel powinien być transportowany do powierzchni dopiero w ostatnim etapie ich życia. Dzięki temu jest wykrywalny dopiero w mgławicy planetarnej. W gwiazdach mniej “metalicznych” węgiel jest transportowany do warstw zewnętrznych wcześniej. Po raz pierwszy ta hipoteza została podparta obserwacjami.
Jedną z obserwowanych mgławic była mgławica NGC 6543 (Kocie Oko). Na obrazie z kamery IRAC widoczny jest centralny jasny obszar, oraz część zewnętrza, uformowana z gazu wyrzuconego z gwiazdy przed utworzeniem właściwej mgławicy. Kolor niebieski oznacza emisję w zakresie 3.6 mikrona, kolor zielony – 5.8 mikrona, a kolor czerwony – 8 mikronów. Jasność centralnej mgławicy została zmniejszona, obszaru zewnętrznego – powiększona.
Źródło:
Caltech
