Sprawa Marsa – wulkanizm vs. mikroby

0

Pierwsze wyniki badań pochodzenia marsjańskiego metanu uzyskane dzięki pracy teleskopu Keck, wskazują, że źródłem jest grunt – konkretnie region Syrtis Major położony blisko równika. Zidentyfikowano trzy wyraźne punkty emisji – wszystkie trzy położone stosunkowo blisko siebie – jest to Arabia Terra, Nili Fossae oraz południowo-wschodni region Syrtis Major. Uzyskane wyniki wskazują również, iż emisja gazu jest zależna od pór roku – największa zachodzi wiosną i latem. Prawdopodobną przyczyną może być tutaj topnienie wierzchniej warstwy pokrywy lodowej, co umożliwia wydostawanie się skupisk tego gazu do atmosfery.

Prawdopodobne są dwie metody powstawania metanu w gruncie marsjańskim.

Po pierwsze może to być reakcja wody ze skałami marsjańskimi w wysokiej (jak na warunki tej planety) temperaturze pomiędzy około 40 a 100 stopni Celsjusza. Źródłem tego ciepła może być tylko działalność wulkaniczna, podgrzewająca skały i zawartą w ich szczelinach wodę do punktu, w którym reakcja jest możliwa. Następnie gaz ten uwalnia się przez szczeliny w skałach do atmosfery, choć możliwy jest też eksplozyjny charakter jego przedostawania się do atmosfery. Pewną możliwością może być też reemisja gazu, który był do tej pory uwięziony w lodzie i powstał wcześniej podczas “gorącej i mokrej” fazy istnienia planety.

Drugą przyczyną może być aktywność biologiczna organizmów, które żyją w cieplejszych skałach, znajdujących się na tyle głęboko, by wyższa temperatura była w stanie stopić zawartą w nich wodę. Organizmy mogłyby funkcjonować w takim środowisku i jednocześnie produkować metan, który rejestrujemy. Byłby on rezultatem przemiany materii tych organizmów.

Pewnym sposobem na zidentyfikowanie źródła biologicznego, byłaby identyfikacja izotopów wodoru w uwolnionym metanie. Życie preferuje lekkie izotopy, więc powstały tą metodą metan powinien wykazać deficyt ciężkich izotopów wodoru – deuteru.

Ciekawym aspektem badań jest brak sygnatury charakterystycznej dla związków siarki, stanowiących marker aktywności wulkanicznej, jednakże nie zarejestrowano również gazów, które można uznać za markery bio-aktywności.

Być może następna misja NASA na Marsa – łazik MSL (Mars Science Laboratory) wyląduje w tym regionie – Nili Fossae oraz Syrtis Major są brane pod uwagę jako potencjalne miejsca lądowania.

Więcej znajdziesz na stronie SpaceRef.com oraz w wątku na forum polskojęzycznym – Astronomia Amatorska.

Źródło: NASA

Miejsca dystrybucji  metanu, Credits: NASA TVWulkaniczne pochodzenie  metanu? (NASA TV)Marsjańskie mikroby  produkują metan?, Credits: NASA TV

Comments are closed.