Pierwszy MUOS na orbicie

0

Rakieta Atlas wyniosła pierwszego wojskowego satelitę MUOS. Był to najcięższy ładunek w historii wyniesiony przez rakietę serii Atlas.

W piątek o 22:15 GMT wystartowała rakieta Atlas V z największym ładunkiem w historii 600 startów rakiet tej rodziny, prawie siedmiotonowym satelitą Mobile User Objective System 1 (MUOS 1). To pierwszy z pięciu amerykańskich wojskowych satelitów łącznościowych mających zapewnić pododdziałom wojskowym łączność wideo, łącza danych i telefonię 3G.

Do uniesienia wojskowego kolosa użyto najsilniejszego wariantu rakiety Atlas V, z pięcioma dodatkowymi rakietami stałopędnymi, używanym również do wysyłania sond kosmicznych w kierunku Jowisza czy Plutona. Był to również dwusetny start stopnia Centaur, ostatniego członu rakiet nośnych używanych w końcowej fazie lotu.

Start rakity Atlas V (551) / Credits: NASAMUOS to system globalnej mobilnej łączności komórkowo-satelitarnej na potrzeby armii USA. Docelowo składający się z pięciu satelitów (w tym jednego zapasowego) system ma objąć całą kulę ziemską możliwością nawiązywania połączeń komórkowych i satelitarnych między oddziałami wojskowymi. Funkcję satelitów MUOS kapitan Paul Ghyzel, dyrektor programu MUOS w biurze łącznościowych projektów satelitarnych Marynarki Wojennej USA, tak porównuje sens działania nowych satelitów: “Jeśli pomyślisz o statku jako o maszcie komórkowym na niebie, to każdy satelita [MUOS] jest takim masztem”.

Pierwsze testy systemu odbędą się wiosną tego roku na środkowym Pacyfiku, w obszarze działania stacji naziemnej na Hawajach. Docelowa pozycja pierwszego MUOS-a nie jest jeszcze znana.

Satelita UFO / Credits: BoeingMUOS zaoferuje przepustowość ponad 10 razy większą od obecnego systemu obsługiwanego przez Marynarkę Wojenną, UHF Follow-On (UFO). Będzie można nim przesyłać połączenia głosowe, dane, pliki czy pocztę elektroniczną z prędkością do 384 kbps. MUOS pozwoli wojskowym na korzystanie z normalnych, komercyjnych telefonów komórkowych 3G. Jest to niezwykle pożądane przez wojsko dla zapewnienia szybkiej i sprawnej łączności w paśmie UHF na najniższym poziomie taktycznym, czyli pojedynczych żołnierzy i drużyn. Jak mówi rzecznik amerykańskiej Marynarki: “Pasmo UHF jest koniem roboczym łączności wojskowej, gdyż jako jedyne penetruje pokrywę leśną, tereny miejskie, będąc odporną na warunki pogodowe”. Według US Navy wojsko wykorzystuje obecnie około 67 000 końcowych terminali UHF. System UFO był budowany w latach 1993-2003. Obecnie działa 8 z 11 satelitów. Jeden statek MUOS zapewnia przepustowość większą niż cała konstelacja UFO.

MUOS umożliwi zwiększenie dostępności łączności UHF dla żołnierzy i uprości ją. Obecnie, terminale UFO można wykorzystywać będąc w bezruchu, z anteną urządzenia wycelowaną dokładnie w kierunku satelitów. Terminale MUOS będą mobilne i będą mogły korzystać z naziemnych stacji przekaźnikowych. System MUOS da również operatorom szereg narzędzi sterujących ruchem połączeń. Nie będą to już połączenia komutowane, a dynamiczne połączenia z wykorzystaniem protokołu IP, umożliwiające tworzenie połączeń na żądanie, ad-hoc, czy też z ustalaniem priorytetów.

“Sercem” każdego satelity MUOS są dwie paraboliczne anteny siatkowe, zbudowane przez firmę Harris. Mniejsza, o średnicy 5,4 metra, będzie obsługiwała starsze typy terminali, które dzięki temu będzie można wykorzystywać w ruchu. Nowe terminale będą łączone za pomocą wielowiązkowej anteny o średnicy 14 metrów. Satelita w konfiguracji startowej (ze złożonymi panelami ogniw słonecznych i antenami) ma 6,7 metra wysokości, 3,66 metra szerokości i 1,83 metra głębokości.

Start MUOS-a 2 planowany jest na lipiec 2013 roku. Obecnie przechodzi on testy środowiskowe. MUOS-3 niedługo również wejdzie w tę fazę przygotowań. Statki nr 4 i 5 są w trakcie budowy, za co odpowiada koncern Lockheed Martin. Konstrukcja oparta jest o platformę A2100 tejże firmy. System ma osiągnąć pełną funkcjonalność w 2015 roku.

Pięć minut po starcie Atlas odrzucił rakiety dodatkowe i swój niższy człon. Dwanaście minut po starcie satelita i człon Centaur osiągnęły orbitę tymczasową. Człon Centaur przez 3 godziny od startu połączony był z satelitą, wprowadzając go za pomocą trzech uruchomień silnika na geostacjonarną orbitę transferową. Zwykle wyniesienie na orbitę geostacjonarną odbywa się z dwukrotnym odpaleniem Centaura i silników własnych satelity. W tym wypadku postanowiono pomóc ciężkiemu MUOS-owi, aby oszczędzić paliwo jego własnego układu napędowego, i tym samym umożliwiając zwiększenie masy satelity o prawie pół tony. Pierwsze odpalenie Centaura miało miejsce około 20 minut po starcie, nad zachodnimi wybrzeżami Afryki. Sześć minut pracy silnika podniosło apogeum orbity na wysokość 34400 kilometrów. Następnie, po 2,5 godzinach lotu bez napędu, nad Oceanem Indyjskim, dokonano drugiego odpalenia. Trzecie włączenie Centaura miało miejsce 2 godziny i 57 minut po starcie. Zwiększyło ono perygeum orbity i zmieniło jej nachylenia. W sobotę o 01:16 GMT Centaur oddzielił się od MUOS-a, dokonując jego satelizacji na orbicie o parametrach 3440 x 35579 km i nachyleniu 19 stopni.

Kontrolerzy bez niespodzianek uzyskali sygnał z satelity i rozłożyli jego panele ogniw słonecznych oraz anteny. Tym samym statek rozpoczął trzymiesięczną podróż na docelową orbitę geostacjonarną. W ciągu najbliższych dwóch tygodni satelita dokona 8 odpaleń swoich silników. W tym czasie inżynierowie ze strony producenta statku, Lockheeda Martina, będą dokonywali wszechstronnych testów satelity. Wojsko przejmie kontrolę nad satelitą za około 3 miesiące.

Koszt projektu i utrzymania satelitów do 2024 roku szacuje się na 6,8 miliarda USD.

Zobacz też:

(SFN)

Comments are closed.