Udany lot testowy rakiety Vector-R

0

Firma Vector, odpowiedzialna za budowę rakiety nośnej Vector-R przeprowadziła udany test modelu inżynieryjnego nowego nosiciela, przeznaczonego do wynoszenia niewielkich ładunków na niskie orbity okołoziemskie.

Nowe rakiety nośne nad którymi obecnie trwają prace, mają umożliwić wynoszenie niewielkich ładunków (mikrosatelitów) na orbity LEO – do 60 kilogramów w przypadku rakiety Vector-R i do 125 kilogramów dla Vectora-H. Docelowo firma planuje wykonywać loty za pośrednictwem dwóch lokalizacji startowych – pierwszym, mieszczącym się na Przylądku Canaveral oraz drugim z bazy na wyspie Kodiak na Alasce. W przypadku pierwszej lokalizacji dostępne orbity LEO mieszczą się w zakresie inklinacji od 28 do 58 stopni. Start z drugiej lokalizacji, umożliwia natomiast osiągnięcie orbit polarnych o inklinacjach od 90 do 100 stopni.

Nowe technologie

Start testowy modelu inżynieryjnego rakiety należącej do Firmy Vector (Vector)

Start testowy modelu inżynieryjnego rakiety należącej do Firmy Vector (Vector)

Przeprowadzony 3 maja 2017 test miał na celu przetestowanie pewnych kluczowych technologii i jest wstępem do planowanych kilku startów technicznych, mających określić funkcjonowanie kluczowych komponentów i rozwiązań technicznych, zastosowanych w konstrukcji. Wystrzelona z terenu Pustyni Mojave rakieta nosiła oznaczenie P-19H i była częścią testu mającego sprawdzić w praktyce możliwości nowego silnika zaprojektowanego przez firmę Vector na potrzeby pierwszego stopnia. Pojedyncza jednostka o ciągu około 2300 kilogramów stanowi kluczowy element planowanych serii rakiet H oraz R, ponieważ właśnie tego typu silniki zostaną użyte do napędzania pierwszych stopni tych systemów wynoszenia – 3 jednostki dla Vectora-R oraz 5 jednostek dla Vectora-H. Jednocześnie w ramach testów zbadano zachowanie nowego wtryskiwacza, wyprodukowanego metodą addytywnego druku 3D, w którym trójwymiarowe obiekty są budowane warstwa po warstwie. Klasyczne metody wytwarzania polegają na produkcji poszczególnych elementów i następnie łączenie ich w całość przy udziale wykwalifikowanego personelu. Nowa metoda pozwala na wytworzenie całego komponentu głowicy silnika bez konieczności jego dzielenia na poszczególne elementy, co ogranicza odpady materiałowe, umożliwia lepsze ułożenie elementów oraz nie wymaga dodatkowej pracy specjalistów montażu. Udane odpalenie oznacza, że technologia przeszła ważny test na drodze wymaganej certyfikacji.

Interesującą wiadomością dodatkową jest fakt, że Vector jest zainteresowany przeprowadzeniem lotów testowych z Camden County w stanie Georgia, miejscu proponowanym w latach 60-tych na port kosmiczny nim ostatecznie wybrano Przylądek Canaveral. Vector potencjalnie mógłby wykorzystać Spaceport Camden w celu ewaluacji kolejnych komponentów rakiety w celu opracowania finalnego rozwiązania jakim ma być Vector-R i następnie jego cięższy wariant – Vector-H.

W przyszłości rakiety firmy Vector mają szansę wpłynąć na rynek niewielkich systemów nośnych, pozwalających na tanie wynoszenie bardzo małych ładunków satelitarnych w rozmiarach 1U, 3U oraz 12U na niskie orbity okołoziemskie. Firma planuje również opracowanie opcjonalnego, trzeciego stopnia, wyposażonego w bardzo wydajny napęd elektryczny, pozwalający na osiągnięcie orbit o innych charakterystykach, jednakże dokładne informacje na temat tego wariantu nie są obecnie znane.

(Vector)

Comments are closed.