SuperView 01 i 02 dotarły na użyteczne orbity

1

Po kilku dniach manewrów udało się wprowadzić satelity SuperView 01 i 02 na orbity o odpowiednich wysokościach.

Ostatni start rakiety orbitalnej w 2016 roku należał do chińskiej rakiety CZ-2D. Ta rakieta w dniu 28 grudnia 2016 o godzinie 04:23 CET wystartowała w kosmodromu Taiyuan. Na pokładzie tej rakiety znalazły się trzy satelity: dwa o nazwie SuperView 01 i SuperView 02 oraz zminiaturyzowany satelita typu CubeSat o nazwie BY-70.  Nie był to całkowicie udany start – zamiast na kołowej orbicie o wysokości około 500 km satelity zostały uwolnione na eliptycznych orbitach o wysokości ok 213 x 530 km. Tak niskie perygeum oznacza ryzyko spłonięcia satelitów w  górnych warstwach atmosfery w przeciągu zaledwie kilku tygodni.

W przypadku satelity BY-30 oznacza to znaczne skrócenie misji. Natomiast większe satelity SuperView 01 i 02 mają własne silniki korekcyjne i zapas paliwa, co pozwoliło na zmianę orbity. Od 29 grudnia następowało stopniowe podnoszenie perygeum u obu satelitów: początkowo na 242/262 km (29 grudnia), następnie na 353/370 km i 407/422 km (30 grudnia), po czym 432/445 km (31 grudnia) i wreszcie 484/509 km i 519/509 km (1 stycznia). Są to już wystarczające orbity dla rozpoczęcia planowanych działań.

Podniesienie orbit SuperView 01 i 02 odbyło się oczywiście kosztem długości misji obu satelitów, które uległy skróceniu. Oba satelity z pewnością będą funkcjonować krócej, choć prawdopodobnie nastąpią próby “oszczędzania” pozostałego pokładowego paliwa.

Konstelacja SuperView ma się składać z czterech komercyjnych satelitów obserwacji Ziemi (EO) poruszających się po kołowych orbitach na wysokości około 500-550 km nad Ziemią. Każdy z nich ma być zdolny do dostarczania obrazów Ziemi z rozdzielczością do 0,5 metra (w trybie panchromatycznym) i do 2 metrów (w trybie multispektralnym).

Docelowo cała konstelacja w po 2022 roku może się składać nawet z ponad 24 komercyjnych satelitów, w tym czterech z rozdzielczością ponad 0,5 metra, czterech radarowych (SAR), a także kilku mniejszych jednostek hiperspektralnych i nagrywających sekwencje wideo.

(NSF, PFA)

Jeden komentarz

  1. Po co wysyłać tak drogi sprzęt skoro: “Aeroplan Syriusz – dzieło start-upu Mavinci – dostępny jest jako łatwy do złożenia dron (…) oferujący możliwości teledetekcyjne porównywalne do zdjęć satelitarnych w ultra wysokiej rozdzielności, w przybliżeniu do kilku centymetrów” ?!?!?!?!?!?!?!