Projekt Phoenix – serwisowanie satelitów

0

Amerykańska firma Honeybee wygrała kontrakt na budowę ramienia robotycznego zdolnego do serwisowania oraz pozyskiwania komponentów z satelitów. Projekt otrzymał nazwę Phoenix.

Projekt Phoenix jest realizowany dzięki wsparciu amerykańskiej agencji wojskowej DARPA, która specjalizuje się w wysokich technologiach. Celem projektu Phoenix jest opracowanie satelitarnego ramienia robotycznego, które będzie zdolne do pozyskania komponentów z niedziałających już satelitów. Jedna z amerykańskich firm – Honeybee – uzyskała niedawno kontrakt na budowę ramienia robotycznego dla projektu Phoenix.

W 2015 albo w 2016 roku dojdzie do pierwszego testu w ramach projektu Phoenix. Specjalny satelita, wyposażony w ramię robotyczne, zostanie wysłany ku jednemu z niedziałających już satelitów na „orbicie cmentarnej”, znajdującej się powyżej orbity geostacjonarnej. Na tej „cmentarnej orbicie” przebywają nieczynne już satelity telekomunikacyjne – w taki sposób przeprowadza się oczyszczanie orbity geostacjonarnej (deorbitacja w atmosferze naszej planety, z racji odległości, jest niemożliwa w tym przypadku).

Satelita wyposażony w ramię robotyczne spróbuje pozyskać antenę od niedziałającego już satelity. Następnie, do anteny zostaną przytwierdzone moduły o nazwie „satlet”, które polecą w przestrzeń kosmiczną wraz z satelitą wyposażonym w ramię robotyczne. Te „satlety” łącznie będą formą demonstracyjną satelity, wyposażoną w komputer pokładowy, system komunikacji oraz źródła zasilania. „Satlety” zostaną przyłączone do pozyskanej wcześniej anteny komunikacyjnej.  Przytwierdzenie „satletów” do nowej konstrukcji nastąpi za pomocą instrumentu o nazwie Satlet Gripper Tool, który także ma zbudować firma Honeybee.

Pomysl pozyskiwania niektórych dużych i ciężkich komponentów z nieczynnych już satelitów wydaje się być bardzo interesujący. Dzięki temu tworzy się szansa na automatyczną budowę nowych satelitów na orbicie. Co więcej, w takim przypadku z Ziemi wystarczy wysłać jedynie wymagane moduły, które byłyby zaprojektowane do konkretnej misji. Oznacza to potencjalne duże oszczędności – przykładowo jeden satelita z „satletami” oraz modułem robotycznym mógłby stworzyć kilka satelitów podczas swojej misji. 

(DARPA)

{module [346]}

Comments are closed.